Team Tabak

Heb met belangstelling dit draadje doorgelezen. Wat mij opvalt is, dat er van vele kanten met een beschuldigende vinger richting "iemand" gaat, die "geklikt" zou hebben? Niemand kan die beschuldiging echter hardmaken en niemand weet ook zeker, dat het "geklik" heeft plaatsgevonden. Er zijn vele manieren te bedenken, waardoor Groundspeak bemerkt heeft, dat mensen hier (en het zal ook wel in andere landen gebeurd zijn) via Twitter op de hoogte zijn gebracht. Persoonlijk wist ik niet eens, dat er getwitterd werd, want ik doe niet aan twitteren. De melding per e-mail werkt uitstekend en ik ga sowieso niet 's nachts mijn bed uit om een puntje te scoren. Maar er kan toch niemand zijn met gezond verstand, die het merkwaardig vindt, dat de mensen van Groundspeak hun belangen trachten te beschermen. Ik heb geen idee, hoeveel mensen daar werkzaam zijn, maar dat zij graag hun inkomsten willen behouden, lijkt me voor de hand liggend.... En voor de prijs van zo'n 10 pilsjes ben je een jaar lang premium member. Ik zou die extra features (met name de combinatie GSAK en Pocket Queries) voor geen goud meer willen missen. Dus pak het sportief op. Neem het zoals het is. En als je eens een cache mist.... So what? Wedden, dat ie er morgen ook nog ligt???

a) je maakt met een fatsoenlijk fototoestel (je moet toch toegeven, dat de resultaten met de 550T ver onder de maat zijn) een foto van je Oregon 550T. je maakt een één op één afdruk van die foto en je knipt het gps plaatje uit. Je neemt er een stuk of 10 van mee in je rugzak. c) je laat je vrouw, je partner of je bijslapie een foto maken van jouw eigen hoofd. Bij voorkeur niet onmiddellijk na het wakker worden. d) Ook die druk je op ware grootte af. Netjes uitknippen (zou handig zijn als je kaal was) en dan een stuk of 10 in die rugzak. e) Ter plekke (bij de earthcache) zet je je eigen hoofd en je gpsje op een stronkje, op een hek, of op een aanwezig paard. f) Je trekt je 5 meter terug met je "echte" gps Garmin Oregon 550T en maakt een foto van hoofd en gps. g) Het resultaat is altijd beroerd genoeg om de cacheplaatser van de echtheid van het geheel te kunnen overtuigen...... Succes!

Geocachers zijn net mensen, dus hoeft het geen verwondering te wekken, dat binnen het geocachersgilde hetzelfde gebeurt als in het gewone leven.... Daar zullen we mee moeten leren leven, vrees ik. Maar het is voor de legger, die zijn best doet, om de cachezoeker zijn of haar hobby te kunnen laten beoefenen wel heel erg sneu. De cachezoeker, die op deze wijze een paar centen probeert uit te sparen, heeft dringend hulp nodig!!

Jouw probleem kun je simpel oplossen door ook de traditionals even met "corrected coordinates" vast te zetten. Kwestie van seconden. met de rechtermuisknop naar "Corrected coördinates" gaan en dan op "save" drukken. Je hebt dan niets veranderd aan de coördinaten maar GSAK "denkt" dan wel, dat de coördonaten zijn aangepast en dan kun je dus gewoon alle aanwezige caches in bijv. je database "Nog niet gedaan" overzetten naar je GPSr.

Ik heb geen idee hoeveel ruzies er in het germaanse uitbreken tussen reviewers en cachers. Als het allemaal goed zou zijn, dan zouden er überhaupt geen ruzies mogen zijn maar ja, de geocacherswereld is net de echte wereld.... dus.... Ik ben het overigens eens, dat een reviewer niet anoniem moet zijn. Haha, nee, ik heb je niet gevraagd of je reviewer wilt worden.... Dat laat ik graag aan Groundspeak over wel of niet na aanbevelingen van nederlandse cachers, die jou goed kennen en kunnen oordelen of jij wel of niet geschikt zou zijn. Ik twijfel daar overigens geen moment aan!!!. Je hoeft mij niet te vragen. Ik vind het veel te leuk om één of twee dagen per week zélf op pad te gaan, zonder onderweg 342 emailtjes of twitterberichten te ontvangen van verontruste cacheleggers.... Veel van mijn leeftijdgenoten (zestigers) zouden er overigens - na een korte opleiding - zeker geschikt voor zijn. Velen hebben tijd en ervaring vanuit hun werkzame leven om deze klus zonder problemen te klaren.... Maar ja, dan moet je er andere dingen voor laten staan en daar wringt de schoen, zo niet een compleet Bata filiaal...

Het zal toch de cacher zélf moeten zijn, die beslist of hij wel of niet wil reviewen. Iemand kan mij wel voordragen (stil maar, het zal niet gebeuren) , maar ik zal het toch echt niet doen.... En als ik soms de diverse fora van de diverse geocaching sites doorlees, dan is de cacherswereld hier verdeeld tot op het bot met veel eigen belangen.... (alhoewel het woord cacherswereld niet overschat moet worden, want ik denk dat 95 % van de nederlandsce cachers gewoon liefhebbers zijn, die lekker de natuur in willen en zich absoluut niet bezig houden met "het wereldje".) Ik zie iedere keer dezelfde ruziënde figuren voorbij komen en zoveel namen zijn dat nou ook weer niet. En wie gaat er nou als reviewer bijv. mysteries of multi's doen, als je van te voren de coördinaten voor de eindlokatie weet....?? Dan valt er toch op zijn minst een behoorlijk spanningsveld weg ????? Afgezien nog van het feit, of je nog wel tijd en zin over hebt om zélf de paden op en de lanen in te gaan.... Als ik het allemaal goed begrijp is het een tijdrovende klus. Toch? FTF stats boeien ons niet. Gelukkig missen wij het (in onze ogen) merkwaardige fanatisme van lieden, die hun bed verlaten om - vaak na een autorit van tientallen kilometers - midden in de nacht met een lampje op hun kop ergens een bosje in te duiken om naar een stukje tupperware gaan zoeken..... Alsof je drie jaar lang voor belastingteruggaaf in aanmerking komt, als je als eerste een fotodoosje vindt..... Maar goed, ieder zijn genoegens... Wij kunnen slechts hopen, dat de opvolgers van Kruimeldief dat facet van het cachen (reviewen) net zo goed zullen uitvoeren als Kruimeldief zelf. Als dat het geval is, zijn wij happy, wie het dan ook moge worden. Misschien wel Bloodwoosj. Mijn stem krijg je!!!!

Uit zakelijk oogpunt is het logisch, dat Groundspeak zich indekt voor eventualiteiten. Tenslotte hebben we als premiummembers betaald aan deze organisatie en daar staat van hun kant een plicht tegenover om ons waar mogelijk te blijven voorzien van hun diensten. Daar behoort ook het reviewen van caches bij. Het is volstrekt duidelijk, dat iemand, die gaat reviewen zelf niet meer kan gaan cachen (althans niet in de regio waarvoor hij (of zij) als reviewer is aangesteld.) Dat zou kunnen leiden tot belangenverstrengeling (beschuldiging van voorkennis e.d.) en dat moet je voorkomen. Wij heb eenmaal als proeflopers een cache gelogd.... (tikje naief misschien, maar aldoende leert men) Allemachtig, wat een treurnis er toen over ons heen kwam van de zogenaamde goudjagers, die hun puntje de mist in zagen gaan..... Dat doen we dus nooit meer en dat zou een reviewer ook niet moeten doen (Kruimeldief is daar erg konsekwent in, gezien de aantallen in zijn banner). Ik kan me ook goed voorstellen, dat je deze job (vrijwilligerswerk naar ik begrijp met misschien een jaarlijkse dinerbon van Groundspeak en een vergoeding van kosten, die gemaakt moeten worden...) misschien voor één of twee jaar ambieert, maar langer toch zeker niet. Als je zoveel gezeur over je heen krijgt, dan zou ik het al knap vinden om het drie maanden vol te houden.... Je kunt misschien ver gaan voor een hobby, maar soms kan het net een grens overschrijden.....Dat weten ze uiteraard bij Groundspeak ook en daarom dekken ze zich in. Volkomen logisch. Het heeft voor ons cachers geen zin om mensen hiervoor voor te stellen. Dat moeten eventuele liefhebbers zélf doen. Alleen zij kunnen bepalen, of ze deze job aan kunnen en ambiëren. Het is niet aan anderen om te bepalen of iemand daar in hun ogen geschikt voor is en er dan maar zoveel tijd in moet steken. We wachten maar af. Op dit moment gaat het allemaal uitstekend, maar er komt voor de huidige reviewer misschien ook een moment, waarop grenzen overschreden worden en hij er spontaan de stekker uit trekt.... Niets menselijks zal hem of haar vreemd zijn... Wij gaan gewoon lekker cachen, maar we zijn graag bereid om jaarlijks bij te dragen voor een bloemetje voor de reviewer, want voor het vele werk, dat zij (mede voor ons) doen, zijn we ze zeer erkentelijk!!!! En dat zal wel voor de meeste cachers gelden.

Je hebt uiteraard volkomen gelijk..... Het berichtje was enigszins cynisch bedoeld en dat zal je beslist niet ontgaan zijn..... Als ik vrienden of kennissen kennis zou willen laten maken met onze mooie hobby, dan ga ik waarachtig geen carpoolcaches doen. Nee, als fietsliefhebber zou ik ze meenemen op prachtige fietsrondjes zoals de Kapelletjesroute in Rijsbergen (van grasmus), het rondje Rijen (van Geoflowers), het fietsrondje Ouddorp van de Duintoppers of (last but not least) ons eigen Rondje Alblasserwaard van Basje en Basje en Gerrit Tabak. En zo zijn er vast nog wel heel veel meer. Want juist dit soort rondjes brengen het ware kenmerk van het cachen. Lekker buiten zijn, fijn bewegen en op heel veel mooie plekjes komen, waar de caches over het algemeen via eenvoudige vragen gemakkelijk te vinden zijn. Eén zo'n rondje en iedere beginner is onmiddellijk verslaafd!!! Waarvan akte!

Alle carpoolcaches.... Je kunt gerust je bril thuis laten. Succes verzekerd. En na vijf van die vondsten krijg je vanzelf de koorts in je lijf en de kolder in je kop, want wat blijkt het gemakkelijk om aan puntjes te komen.... En je moet ook nog leren, om jezelf verdekt op te stellen tussen geparkeerde auto's.... je moet goed uitkijken of je niet wordt gadegeslagen door ter plekke vozende vreemdgangers en het ongezien terugplaatsen van de cache blijkt vaak moeilijker dan het vinden ervan.... Kortom, bijzonder leerzaam voor beginners. De perfecte opstap voor het betere werk, hetgeen je dan des te meer gaat waarderen!!!!

Als de foto aangeeft, waar de volgende bezoeker de cache kan vinden, dan is dat een spoilerfoto. Ik denk, dat iedereen met een beetje gezond verstand kan begrijpen, wanneer er sprake is van een dergelijke foto of niet. Het plaatsen van dergelijke foto's getuigt niet van veel respect ten opzichte van de leggers van de cache, die hun best gedaan hebben om er iets leuks van te maken.

Ja. Het probleem wordt herkend! Kennelijk werkt het bij de mannen en vrouwen in Vancouver even niet helemaal lekker. Maar naar verluid zijn het hardwerkende lieden, dus er zal binnenkort wel een verbetering in de situatie komen. Vooralsnog zullen we het er mee moeten doen. Maar het kan als troost dienen, dat je niet de enige bent met problemen met pocket queries en niet alleen met die wekelijkse update van de gevonden caches....

Begin 2003 hebben we in Drenthe tijdens een verblijf op een camping in Ruinen onze eerste GPS (Garmin Vista) gekocht. We konden daarmee onze wandelingen en fietstochten opnemen en deze werden vervolgens op een wandelsite gezet. Toen was dat nog redelijk nieuw, nu is er een overvloed aan wandel- en fietstochten per gps. Prima. In datzelfde jaar stuitten wij ook op het begrip geocachen, maar - bevooroordeeld als wij waren - meenden wij met een schep het bos in te moeten om "schatten" op te graven. Dat leek ons niet zo'n goed idee. Wij zagen de jachtopzieners en vooral de honden van die lui al achter ons aan komen.... Het idee verdween dus in de la. In 2008 ging diezelfde la weer open en kwam het begrip Geocaching weer naar boven.... Weer eens op internet gekeken en toen bleek, dat er een tsunami van caches over het land was heengekomen en dat onze vooroordelen voor eens en voor altijd op de brandstapel moesten. Eind 2008 aan de gang.... De eerste de beste in het dorp bleek achteraf geript.... Geen goede binnenkomer dus.... Toen werd het slecht weer en in februari 2009 maar weer eens op pad. Een multi in de buurt. Spannend. We werden weer jong. Met papiertjes en potlood door de bosjes.... En uiteindelijk de vondst!!! Uniek! Een stukje tupperware in een bosje en we hadden geen schep nodig. "Morgen nog maar eens eentje proberen....." en weer een vondst.... Binnen de korste keren hadden we er 10! Er was geen weg terug meer. Dokters hielpen niet. Wij konden nog slechts wachten op het busje, verslaafd als wij waren. Uiteindelijk heeft 2009 in het teken gestaan van het geocachen, zowel rondom onze eigen woonplaats als op de vakantieplekken. In een jaar tijd hebben we onze eigen omgeving beter leren kennen dan in 15 jaar daarvoor! Onze dochter was kort daarvoor in Deventer gaan wonen en dus komen wij daar regelmatig. Dat trof qua geocaching, want Deventer enthousiastelingen hebben de stad inmiddels bijkans geplaveid met caches en dus kenden wij binnen de kortste keren de historie van Deventer, alswel alle steegjes van die stad als geen ander. Wij kunnen het een ieder aanbevelen, die graag buiten is en van wandelen en fietsen houdt. Juist de fiets is bij uitstek geschikt voor deze hobby! Uiteraard vertellen wij onze omgeving wat wij aan het doen zijn. Eerst glimlacht men naar je, probeert de pols te voelen, vraagt of je een aspirientje wil en vervolgens adviseert men eens een test te doen op het functioneren van de geestelijke vermogens! Tenslotte ben je de 60 gepasseerd en Fritz Alzheimer ligt op de loer! Je glimlacht vriendelijk terug en vraagt om eens mee te gaan tijdens een tochtje.... En dan gebeurt het. Er komt kleur op de wangen van de gast, het adrenaline gehalte gaat omhoog met een factor drie en bijkans dezelfde dag wordt een gps aangeschaft, zodat men zelfstandig op pad kan...... Dat is geocaching in een notedop. Wij zijn reddeloos verloren. Er is geen weg meer terug!!! Heerlijk toch!

Van iedere cacheplaats wordt een foto gemaakt. Deze wordt opgeslagen op de computer en wordt geplaatst in de GSAK notes via een html verwijzing naar de directory waar de foto's zijn opgeslagen. Zij worden dan naast de betreffende cache getoond in de notes/log sectie van gsak in formaat 360 x 240. Werkt prima en het is ook ontzettend leuk, om bij iedere cache in GSAK onmiddellijk te zien waar het was. Dat houdt de herinnering levendig. Ik neem aan, dat vele cachers het op deze manier doen. We gaan nooit met één pen van huis. In de auto liggen er een aantal, in mijn "cacherugzakje" minstens 5 en Ma Tabak heeft er ook wel drie in haar zak. Wie zonder pen op een cachelokatie uitkomt, is niet goed met z'n hobby bezig. Dan ga je wel erg onvoorbereid en gehaast op pad. Je weet toch, dat een pen één van de belangrijkste "wapens" is. Iets anders is het, wanneer je het logrolletje niet kunt beschrijven door vorst en vocht. Dan stoppen we meestal een droog stukje papier in het doosje. Ook een notitieboekje hebben we altijd bij ons en anders ligt er wel een exemplaar in de auto. En als we de cache ter plekke niet kunnen vinden, dan hebben we in eerste instantie pech. Als we er zeker van zijn, dat het welhaast om een "rip" moet gaan, dan mailen we de eigenaars van de cache en we laten het dan aan hen over of we alsnog kunnen loggen of niet. Dat is - tot op heden - 3 of 4 keer voorgekomen. In twee gevallen (op de 910 founds totnutoe) hebben we op deze manier alsnog gelogd. Een te verwaarlozen aantal dus. Bovendien is het voor de legger prettig om te weten, dat er weliicht iets mis is met zijn of haar cache. Er kan dan een controle plaatsvinden. In één geval bleek de cache er toch te liggen. Gevalletje "snot in de ogen". Dan gaan we later terug en loggen alsnog. Mensen, die op internet loggen terwijl ze niet bij de cache geweest zijn (de eigenaars van het rondje Bernheze vertellen daar heel aardig over op hun site) zijn geestelijk in de war. Zij nemen alleen zichzelf in de maling, want het interesseert werkelijk geen enkele mede-hobbyist, of zij nou 793 of 794 founds hebben. De leggers van het rondje Bernheze constateerden zelfs, dat er nog gelogd werd, toen zij de cache al twee weken daarvoor weggehaald hadden.... Echt hoor, dan heb je als hobbyist hulp nodig!! Ik kan me voorstellen, dat leggers niet altijd de tijd hebben om te controleren of feitelijke logjes kloppen met de internetlogjes. Dat is een heel karwei. Wij zijn zelf momenteel bezig met de voorbereiding van een grote ronde met 9 caches. Wij hebben die tijd waarschijnlijk wel en gaan dus zeker controleren. Mensen, die onterecht gelogd hebben gaan een mailtje krijgen met het vriendelijke verzoek hun logje zelf te verwijderen. Doen ze dat niet (eigenaar Bernheze schrijft op zijn site, dat dit in de meeste gevallen wél gebeurt) dan doen wij het. Ordnung muss sein!!

Hahaha... Leuk! Die van ons is van 2005. Die heeft nog remmen á la de Flintstones... Als je wilt stoppen gaat er een luikje open en rem je af met je zolen. Komt geen techniek aan te pas.... Gaat altijd goed....

Zij gaat altijd met me mee cachen.... Dus dat wordt een lastig verhaal.... Ennneeeee , eerlijk gezegd vind ik die geocaching sticker op de Prius veel leuker!!!

Alleen het simpele feit, dat iedere cacher zijn nickname heeft (wij ook) houdt in, dat het idee wellicht nog niet helemaal gerijpt is.... Ik vind het wel uniek, dat het zoeken naar een cache vergeleken kan worden met een snelle wip op de wallen.... In dat licht heb ik het nog niet bekeken..... Wij hebben overigens zo'n grote sticker achterop de cachemobiel (I'm not lost - I'm geocaching), zodat de buren toch wel kunnen vermoeden wat er bij tijd en wijle gaat gebeuren, wanneer de auto de garage uit rolt.... maar wij hebben niet het idee, dat men enig idee heeft waar het over gaat.... Misschien moet ik toch de sticker verwisselen voor die andere..... "Uit de weg, ga opzij, ik ben onderweg, de wallen zijn voor mij"!!!! Wedden, dat ze weten wat er loos is!!

Na exact een jaar aan geocaching gedaan te hebben, waarbij de logjes toch altijd wel met interesse worden gelezen weet je toch precies welke teams bij jou in de buurt wonen. Mocht je de behoefte hebben om samen met anderen te gaan zoeken, dan ligt het verzenden van een mailtje toch wel erg voor de hand. Bovendien zijn we in de loop van het jaar best wel tegen een aantal mede-cachers aangelopen, waaruit ook intiatieven tot samenwerking kunnen voortkomen. Nogmaals, indien daartoe behoefte zou bestaan. Dus om onszelf nou met een aanplakbiljet aan de boom te hangen? Niet nodig. Maar zoals met alles. Zoveel mensen, zoveel ideeën, dus voor wie het leuk vindt is het een aardig initiatief.

De TEFALTON.

gaat zo 1.5 uur mee. Bij de meeste TomToms kan je ook nog een batterijladertje meenemen (werkt op 1 penlite), dan kan je natuurlijk onbeperkt cachen Valt me niet tegen. Maar voor een beetje multi is dat batterijladertje wel een must. Maar het is wel grappig, dat de TomTom ook in het veld kan worden ingezet om cachges te zoeken....

En hoe zit het eigenlijk met het batterijverbruik van zo'n TomTom? Hoe lang kan een sessie duren?

Met de Oregon en Dakota types is de routeerbare City Navigator in combinatie met Topo 2010 ideaal. Zodra je van de weg af bent en "het bos in duikt" schakel je met een paar tikjes om van de ene naar de andere kaart. Dat biedt net even wat extra's boven het kompas (waarmee je uiteraard ook prima mee uit de voeten komt!). Maar om van huis naar de eerste parkeerplaats te komen, voldoet de autonavigatie uitstekend!!

Zonder zulke enthousiaste mensen zou deze leuke hobby nooit mogelijk zijn! We hopen nog lang gebruik te kunnen maken van zijn inzet!! Dank daarvoor!

Wij gebruiken gewoon het Toyota Prius navigatiesysteem in onze auto om het coördinaat van de eerste cache of de parkeerplaats voor die cache te bereiken. Dat werkt meer dan uitstekend en het spaart de batterijen voor de gprs (alhoewel dat nou niet zo'n groot item is) Aangekomen op de parkeerplaats gaan we uiteraard over op de Oregon 550T en die begeleidt ons verder keurig op weg naar de feitelijke cacheplaats. En wat bij ons met het vast ingebouwde navigatiesysteem lukt, moet bij al die losse systemen ook kunnen. Kortom, geen probleem!! Doen!

Wellicht heb je het koutje overgenomen van je Avatar vrouwtje.... Of je kon je ogen er niet van afhouden tijdens de wandeling.... Hoe dan ook, als ze zich niet wat warmer aankleedt tijdens het cachen wordt het nooit meer wat.....

Er zijn natuurlijk ook specifieke nachtcaches. Voor de echte liefhebbers een must, maar daar doelde ik natuurlijk niet op.... Ik krijg keurig van geocaching.com de meldingen, wanneer er nieuwe caches worden geplaatst. Een dag later kan ik dan toch mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en dan kijk ik even, wat er de eerste uren na de plaatsing gebeurd is.... En dan zie je toch wel hele vreemde berichten voorbijtrekken.... Voor de meest onbenullige oppikkers stappen sommigen zowat hun bed weer uit, rijden vervolgens 35 km door de nacht naar een cache, sluipen ter plekke als dieven in de nacht rond met een zaklamp, rijden dan weer 35 km terug, stappen weer terug in bed en leggen hun koude leden tegen moeders aan en melden vervolgens de volgende ochtend vol trots, dat ze een ftf hebben..... Dat is dus een onderdeel van het cachen, waarbij IK niet anders kan doen dan de wenkbrouwen optrekken. Maar als gezegd, dat is iets anders als waar Remunj op doelt!! Jouw grijze cel is prima in orde!!!