gr2 Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Over een in beslag genomen cache van mij kan je in deze draad meer lezen. Het is wel enige tijd geleden. O ja dat was die cache die in de berm van een drukbezocht hondenuitlaatpad lag, vlakbij de snelweg, en volgens de SBB-dienstklopper de regionale vogelstand zou bedreigen. Die verderfelijke inbeslagname had ik al verdrongen. Overigens kunnen we voor deze aanpak wat meer begrip opbrengen dan voor het op de loer liggen bij een cache om argeloze hunters op de bon te slingeren.
Waterboys Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Ik begrijp niet waarom gr2 zo fanatiek reageert. Je bent toch niet je frustraties aan het wegschrijven? Als iemand met, naar het schijnt, valide argumenten komt en bereid is samen naar een oplossing te zoeken dan lijkt mij daar niets mis mee. Je hakken in het zand zetten en er dwars tegen in gaan levert vermoedelijk een geocaching verbod op en daar schiet niemand iets mee op. Dat een boswachter op de loer gaat liggen om geocachers te bekeuren geloof ik niet in. Populaire caches worden 1x per week gevonden. Daar gaat iemand niet op zitten wachten. Een waarschuwing en kontakt zoeken met de plaatser vind ik ook wat netter. Maar de plaatser(s) zijn ook niet netjes geweest. Zij hebben immers geen toestemming gevraagd. Een voorbeeld. In een groot en dunbevolkt land als Zweden hebben ze het 'allemansrecht'. Dat is niet alleen een recht maar het is ook een plicht om er voor te zorgen dat dit recht kan blijven bestaan door te genieten van de vrijheden die je krijgt en de regels na te leven.
gr2 Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Fanatiek reageren? Ik neem gewoon deel aan dit forum. Bovendien heb ik de hoop allang opgegeven dat ik al mijn frustraties van mij af kan schrijven. Wel kan ik me fors kwaad maken over het bekeuren van natuurliefhebbers die zich vijf meter van een pad hebben begeven. Door een dienstklopper die weet dat er een cache ligt en deze kennelijk bewust laat liggen bij wijze van lokaas. Volgens mij kan het ook anders. Bijvoorbeeld een mailtje sturen naar de eigenaar met het verzoek de cache weg te halen. Haalt dat niks uit, dan kunnen er andere maatregelen worden overwogen. Wat dat betreft kan Natuurmonumenten een voorbeeld nemen aan Staatsbosbeheer. In hoeverre mijn zienswijze wordt vertroebeld door persoonlijkheidsstoornissen kan ik niet beoordelen. Ik zal het eens voorleggen aan mijn psychiaters.
Lex en Leo-team Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Hier lijkt werk aan de winkel voor een aanstormend jurist (die toevallig als specialisatie strafrecht heeft) en voor Leo (die bestuursrechtelijk onderlegd is) De volgende keer zeg je gewoon dat je mij kent, kijken of ie dan nog steeds zo snel naar zijn bonnenboekje grijpt
Prof. Y. Lupardi Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Van iemand met de naam Lex en Leo team zal die bonnenschrijver niet wakker liggen. Je moet - denk ik - een afbeelding van het L&L avatar laten zien wil die begrijpen dat je een heel belangrijk persoon bedoelt.
Waterboys Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Hier lijkt werk aan de winkel voor een jurist (die toevallig als specialisatie strafrecht heeft) De volgende keer zeg je gewoon dat je mij kent, kijken of ie dan nog steeds zo snel naar zijn bonnenboekje grijpt Welke jurist zal ik noemen: Leo Lex Mat (met of zonder snor; je mag er in iedergeval overheen lopen) Advocatenkantoor Lex en Leo team
postman Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Ook maar een duit in het zakje dan... Ik mag ook graag mountainbiken. En precies dat doe je ook in het bos. Als je dan een beetje door wilt fietsen, is een pad echt bijzonder handig. Ach en als je een beetje 'normaal' doet, dus niet geluidloos met een bloedgang achterop wandelaars rijdt, dan is er niets aan de hand. Bij de sport hoort natuulijk ook dat je af en toe bijna stil staat en dan weer snel optrekt. Als je dan tussen die twee bedrijven door de wandelaar ook nog vriendelijk groet, dan is er niets aan de hand. Echter, waar mensen iets leuks doen is er ook altijd volk wat niet 'normaal' doet en vindt dat het hele bos alleen van hun is, maar dan ook van niemand anders. Die mensen bezorgen ons (naar mijn overtuiging een duidelijke meerderheid) dan weer een slechte naam. Dat is heel erg jammer. Ik ben daar ook wel eens aangehouden door een boswachter, met de mededeling dat ik niet op die plaats mocht fietsen. Helaas voor hem is daarover (nog) niets echt geregeld, en dat kan je hem ook wel netjes uitleggen. Als dat niet helpt, doet een gesprek over het verschil in effect van zijn 4wd en mijn spierkracht aangedreven 2wd het ook altijd wel goed... En anders informeer ik altijd even schijnheilig naar het effect van viervoeters met tweevoeters daarop. Nu gaat het met ons spelletje blijkbaar dezelfde kant op. Mensen verzinnen iets leuks en het gaat dan ook bijna altijd goed, totdat... We in hele kwetsbare gebieden ons buiten de paden gaan begeven, caches echt gaan begraven enzovoorts. Helaas zijn dan ook natuurbeheerders weer gewone Nederlanders en zijn net zoals alle Nederlanders eerst TEGEN! We heben allemaal last van het Nimby syndroom. Wij dus ook gezien de discussie hiervoor. Wellicht is het inderdaad niet zo'n gek idee om maar te overleggen met de terreinbeheerder in kwestie. Vroeg of laat komen ook terreinbeheerders wel achter dit spelletje. Die jongens en meisjes zijn ook niet dom. Het help ook om de dingen bespreekbaar te maken. En het is dan heel waarschijnlijk dat er in de tuinen die wij natuurgebieden noemen ook wel een plekje is voor deze vorm van recreatie. SBB is daar tenslotte op een wat zachte manier al op ingesprongen. Als ik overigens de eigenaar van de betreffende cache was, dan ging ik hem weghalen en in overleg op een andere plek leggen. Om mede cachers boetes te laten krijgen... dat schiet ook niet op! Uiteraard zijn we zelf ook niet helemaal dom. Het is natuurlijk niet zo slim om een cache te verstoppen in een rust- of broedgebied. En in een wat groter gebied kan je het vinden op zich niet te moeilijk maken, maar meer energie steken in de moeilijkheidsgraad van de weg ernaar toe, multicaches enzo dus. Vindt ikzelf nog leuker ook. Totslot, hoe kom je er nu achter van wie een bepaald terrein is... Nu het kadaster weet het en het is openbare informatie. Helaas geeft het kadaster die info niet gratis. Echter gemeenten en waterschappen hebben die info ook (die belasting aanslag moet tenslotte ergens naar toe hé)! Daar werken vast mede cachers, dus is er vast iets te regelen (werkkring toevoegen bij het profiel?). Nu werk ikzelf voor het waterschap die het water beheerd in NW Overijssel en Zuidwest Drenthe. Dus als je daar een cache wilt verstoppen en je wilt weten wie de eigenaar is... Stuur mij even het coördinaat (liefts in RD) en je krijgt per omgaande het antwoord. Op het goede overleg dan maar. Als dat geen poldermodel is...
GeoWolf Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 . Hoewel ik (nog) geen problemen met boswachters heb ondervonden tijdens het zoeken naar en het plaatsen van caches, ben ik vaak door groene heren aangesproken op het feit dat de GeoWolf niet is aangelijnd. Mijn reactie hangt dan af van de houding van de boswachter. Er zijn twee typen boswachters: A en B. Ik heb nog geen tussenvorm kunnen ontdekken. Meest voorkomend is het goedwillende type A, doorgaans vergrijsd in het vak, met een grote kennis van en liefde voor het gebied dat onder zijn beheer valt. Met hen valt goed te praten en soms hebben ze nog gelijk ook. Als je belangstelling toont voor de omgeving en laat blijken dat je zijn functie respecteert, komt het meestal niet eens tot een waarschuwing. Ik lijn de GeoWolf aan en vervolg mijn tocht. In Nederland staat echter standaard bij elk stukje groen het bekende bordje met de tekst dat ‘wandelen op wegen en paden is toegestaan’, maar dat honden niet los mogen lopen. Ik neem mij het recht voor de validiteit van deze regel van geval tot geval te beoordelen. Als het druk is in het bos, wat zelden voorkomt omdat ik er nooit in het weekend op uit trek, is de GeoWolf altijd aangelijnd omdat ze nu eenmaal elke wandelaar over-enthousiast tegemoet treedt en lang niet iedereen daar van gediend is. Een gouden regel: zorg dat honden en kinderen nooit overlast veroorzaken. Jij vindt ze heel lief en dat zijn ze vast ook, maar dat betekent niet dat ze zich aan anderen mogen opdringen. Ook in bijzondere of kwetsbare natuurgebieden loopt de GeoWolf altijd aan de lijn. In het merendeel van de gevallen komt het ‘honden aan de lijn’ echter neer op nodeloze betutteling. Je treft de bordjes ook aan in bossen waar villa’s staan, trim- en golfbanen zijn aangelegd, bikers de paden mogen omploegen en je om de 10 meter bordjes aantreft die je laten weten dat je fietsknooppunt XYZ nadert. In deze gebieden loopt de GeoWolf, zeker op doordeweekse dagen, LOS. En boswachter type A staat dat oogluikend toe en begint zelfs gemoedelijk een praatje. Nogmaals, in negen van de tien gevallen zijn het prima kerels (helaas heb ik nog nooit een vrouwelijke boswachter ontmoet). Boswachter type B, gelukkig ver in de minderheid, blaast echter direct hoog van de toren en zwaait met het bonnenboekje. B is het type ‘parkeerwachter’. Vaak moeilijk bemiddelbaar op de arbeidsmarkt en na een periode van langdurige werkloosheid in het kader van een zwaar gesubsidieerde Melkert-constructie te werk gesteld als ‘assistent natuurbeheerder’. Uitgerust met een pover brein, en komende vanuit een chronisch underdog-bestaan, worden zij opeens geplaatst in een functie waar zij gezag kunnen doen gelden, wat ze dan ook met gretigheid doen. Met hen valt niet te praten. Laat je echter niet intimideren. Tot een bon is het bij mij nooit gekomen. Geef NOOIT je naam voordat de pseudo-boswachter zich heeft gelegitimeerd. Dat is hij namelijk verplicht. Noteer omstandig zijn naam. Dat is bijna een garantie om een bon te voorkomen. Type B zweert namelijk bij hierarchie; dat schept orde in zijn mistige bestaan, en vanuit dat perspectief meent hij ook jou terecht te mogen wijzen. Vanaf het moment dat je zijn naam noteert groeit echter het besef dat hij zich wel eens tegenover zijn meerderen zou moeten verantwoorden. Of in zijn terminologie: ‘dat er stront van komt’. En dat is het laatste wat de Melkert-boswachter wil. Geef hem een snoepje, aai over zijn bol en laat hem gaan ... Dat neemt echter niet weg dat het kwestie van tijd is voordat het plaatsen van caches in Nederland juridisch zal worden getoetst. Misschien wordt het tijd een cache-fonds in te stellen, om gezamenlijk het onvermijdelijke proefproces te financieren. Naar mijn mening staan cachers sterk. Een cache is persoonlijk eigendom en een boswachter heeft evenmin het recht een cache te verwijderen, als dat hij mag inbreken in auto’s die in het natuurgebied zijn geparkeerd. Aan jurisprudentie hangt echter een prijskaartje en vroeg of laat zullen we als geocache-gemeenschap dit offer moeten brengen om onze hobby veilig te stellen. .
barny Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 Ook wat in het zakje... Bij het uitzetten van DEZE cache was ik wat aan het zoeken naar een mooie plek om de eindstache te verbergen toen mijn aandacht getrokken werd door een leuk boompje boven op een duin die wel wat raar gevormd stond . En jawel het boompje stond zowaar een metertje of 5 van het pad, al zo het boompje bewonderend kwam er een heerschap in het groen aanwandelen die dus ook mijn richting opkwam, quasi nonchalant afwachtend bleef ik maar bij het arme boompje drentelen ( het was al afgekeurd als eindplaats ) alzo kwam ik toch in gesprek met een echte natuurbeheerder . Na de normale beleefdheden te hebben uitgewisseld kwam toch het hoge woord er uit “wat ik toch daar deed ” toen heb ik hem had uitgelegd wat ons spelletje inhoud en wat ik aan het doen was , was hij bang dat er horden mensen op zijn terrein zouden komen . Ook dat uitgelegd dat het niet zo een vaart zal lopen was hij wat meer opgelucht en heb hem gelijk maar op onze site geattendeerd die hij ook wel wilde gaan bezoeken. Toen we toch maar aan het keuvelen waren probeerde ik gelijk maar toestemming te krijgen van de beheerder om in het midden van het terrein de einstache kwijt te kunnen maar dat werd met de woorden (Als hij mij daar zag hij meteen zijn boekje zal pakken )maar afgeblazen . Wel kwam hij met de oplossing van zijn huidige plaats maar waar ik net als GR benieuwd ben of het wel lang hufter proof blijft. Al met al deze beheerder was aardig om mee te praten maar stond wel snel op zijn strepen .
Prof. Y. Lupardi Geplaatst 29 januari 2003 Geplaatst 29 januari 2003 [...]Totslot, hoe kom je er nu achter van wie een bepaald terrein is... Nu het kadaster weet het en het is openbare informatie. [...] De simpelste manier is: wordt lid van Natuurmonumenten en vraag ze naar het boek 'Complete Gids Natuur- en wandelgebieden in Nederland'. Ze hebben er nog een kast vol mee. (het is n.l. 'oud' 1997) Staat daar je gebied niet in: dan is er van de meeste provincies een 'natuurdoeltypekaart'. Zie het betreffende draadje: De natuurdoeltypekaart - Welke provincies hebben hem? Een voorbeeld: de polders ten zw van Gouda zijn zeer versnipperd kwa beheer. Daarvoor moest echt in de gegevens van de vermelde CD gezocht worden. Maar het was te vinden! Soms is de ene berm van een landweg van SBB en de andere bermkant van de gemeente! Iedereen kan mij mailen als die gegevens nodig heeft waarover ik beschik. Is het geen goed idee om een goed bereikbaar persoon te strikken om als centrale vraagbaak te fungeren?
Lex en Leo-team Geplaatst 30 januari 2003 Geplaatst 30 januari 2003 Ik mag ook graag mountainbiken. En precies dat doe je ook in het bos. Echter, waar mensen iets leuks doen is er ook altijd volk wat niet 'normaal' doet en vindt dat het hele bos alleen van hun is, maar dan ook van niemand anders. Die mensen bezorgen ons (naar mijn overtuiging een duidelijke meerderheid) dan weer een slechte naam. Dat is heel erg jammer. Helaas voor hem is daarover (nog) niets echt geregeld, en dat kan je hem ook wel netjes uitleggen. Lex en Leo zijn ook zeer fanatieke mountainbikers en zijn het voor een deel niet met je eens. Niet alleen mountainbikers die 'niet normaal doen' bezorgen ons een slechte naam maar ook mountainbikers die zomaar door een bos fietsen, al dan niet normaal, en zich daarbij niks aantrekken van speciaal uitgezette mountainbikeroutes bezorgen ons een slechte naam. Begrijp me niet verkeerd, zelf doen we het ook, maar er zijn zoveel mooie uitgezette mountainbikeroutes waarbij je helemaal niemand hindert. En dat daarover niets is geregeld is niet waar: een boswachter heeft namelijk de algemene bevoegdheid (staat wel in iets als de boswet of iets dergelijks) om 'de regels in een bos' te handhaven en heeft daarbij de bevoegdheid om bonnen uit te schrijven om aan dit handhaven te voldoen. En dan kan hij jou waarschijnlijk ook wel uitleggen dat wat jij doet niet mag en wat hij doet niks mis mee is. He, ik ben ook de beroerdste niet, natuurlijk is het wat kinderachtig om meteen met bonnen enzo te gaan smijten maar strikt genomen hebben de boswachters van het type B, als geowolf bedoelt, wel een punt
Lex en Leo-team Geplaatst 30 januari 2003 Geplaatst 30 januari 2003 Dat neemt echter niet weg dat het kwestie van tijd is voordat het plaatsen van caches in Nederland juridisch zal worden getoetst. Misschien wordt het tijd een cache-fonds in te stellen, om gezamenlijk het onvermijdelijke proefproces te financieren. Naar mijn mening staan cachers sterk. Een cache is persoonlijk eigendom en een boswachter heeft evenmin het recht een cache te verwijderen, als dat hij mag inbreken in auto’s die in het natuurgebied zijn geparkeerd. Aan jurisprudentie hangt echter een prijskaartje en vroeg of laat zullen we als geocache-gemeenschap dit offer moeten brengen om onze hobby veilig te stellen.. Of dit laatste stukje van je verhaal klopt waag ik sterk te betwijfelen. Ten eerste is het zeker geen uitgemaakte zaak of een cache die geplaatst is nog wel eigendom is van de verstopper. Uiteraard zou het wel zo moeten zijn maar dat is naar mening niet noodzakerlijkwijs zo. Als ik er langer over nadenk dan kom ik, zonder jullie te willen vervelen met een technisch juridisch verhaal, wel tot de conclusie dat je eigenaar blijft maar nogmaals dit staat niet als een paal boven water. Ik meen ook dat het antwoord van deze kwestie mede bepaalt of een boswachter je cache mag verwijderen. In het hypothetische geval dat je eigenaar blijft zal hij je moeten verzoeken aan de 'illegale situatie' een einde te maken maar dan moet hij wel de eigenaar kunnen achterhalen. Kan hij dat niet dan is hij hoogstwaarschijnlijk wel bevoegd om de cache te verwijderen. In de andere situatie dat bijvoorbeeld niemand eigenaar is of de eigenaar van de grond, die automatisch eigenaar is van alle bestanddelen van de grond, zal het verwijderen ervan door een boswachter een stuk eenvoudiger zijn. Zou dit geen goed onderwerp voor mijn scriptie kunnen zijn??
gr2 Geplaatst 30 januari 2003 Geplaatst 30 januari 2003 Volgens mij kun je een terreineigenaar of -beheerder niets maken als hij een voorwerp meeneemt dat hij op zijn terrein aantreft. Zodra de eigenaar van het voorwerp zich aandient moet hij het wel teruggeven. Het zou me niet verbazen als de terreinbeheerder kosten in rekening kan brengen voor onderzoekstijd, telefoon, etc. als bliijkt dat het voorwerp daar willens en wetens buiten hem om, tegen de regels in, is geplaatst. Laten we blij zijn met de over het algemeen coulante houding van Staatsbosbeheer. En laten we hopen dat andere beheerders als Natuurmonumenten eventuele geschillen sportief en publieksvriendelijk afhandelen, dus niet op de manier zoals onlangs bij de Musica-cache is gebeurd.
postman Geplaatst 30 januari 2003 Geplaatst 30 januari 2003 Lex en Leo zijn ook zeer fanatieke mountainbikers en zijn het voor een deel niet met je eens. Niet alleen mountainbikers die 'niet normaal doen' bezorgen ons een slechte naam maar ook mountainbikers die zomaar door een bos fietsen, al dan niet normaal, en zich daarbij niks aantrekken van speciaal uitgezette mountainbikeroutes bezorgen ons een slechte naam. Begrijp me niet verkeerd, zelf doen we het ook, maar er zijn zoveel mooie uitgezette mountainbikeroutes waarbij je helemaal niemand hindert. Dat is waar! maar dan moeten die routes er wel zijn. Bij mij in de buurt is er één op het militair oefenterrein. Altijd het begin en het einde van onze tochten in de buurt... Maar er is zoveel meer. En als je nu maar gewoon en netjes doet (wij zelfs op zaterdag ochtend) is er niets aan de hand. Op zondag middag bij de hunnebedden gaan fietsen is ook niet echt slim. En zolang je elkaar niet hinderd en op de door trekkers stukgereden paden blijft is er geen boswachter die mij wat maakt of wil maken. Want met het type A van Geowolf heb ik nooit problemen. Daar kan je inderdaad goed mee praten. En het type B; die eet ik rauw voor mijn ontbijt! Overigens zonder hem (B is per definitie geen haar) daarbij aan te raken of een haar te krenken. En dat daarover niets is geregeld is niet waar: een boswachter heeft namelijk de algemene bevoegdheid (staat wel in iets als de boswet of iets dergelijks) om 'de regels in een bos' te handhaven en heeft daarbij de bevoegdheid om bonnen uit te schrijven om aan dit handhaven te voldoen. En dan kan hij jou waarschijnlijk ook wel uitleggen dat wat jij doet niet mag en wat hij doet niks mis mee is. Zoek dat maar eens uit in je scriptie. Mooi niet dus. Een gewone boswachter is toezichthoudend ambtenaar. Een bijzondere is bijzonder opsporingsambtenaar. De laatste mag iets meer... Maar het is nog steeds geen politie agent. Vooral het type B van geowolf is daar niet voor niets te licht voor bevonden. En type A; die wil dat helemaal niet zijn.
postman Geplaatst 30 januari 2003 Geplaatst 30 januari 2003 Is het geen goed idee om een goed bereikbaar persoon te strikken om als centrale vraagbaak te fungeren? Dat is inderdaad een goed idee! Hebben we geocachers bij het kadaster... Of mischien een pool van mensen (zoals ik bijvoorbeeld) voor bepaalde gebieden. Wie weet kunnen we zoiets opzetten. Hoe?
Aanbevolen berichten