Prof. Y. Lupardi

Een echt makkelijke manier is er niet. Ik neem een lange lineaal die langer is dan de kaart groot. Die leg ik dan op een aangegeven graad in de buurt (links van het punt) b.v. 5g55'. Ik leg hem goed op zijn plaats: streepje aan de bovenkant van de kaart en de corresponderende onderaan. Ik pak een plastic driehoek met een rechte hoek en een lange kant van minstens 20 cm en een millimeterverdeling. Die schuif ik van rechts af tegen de lineaal aan, beweeg hem erlangs tot het punt gekruist wordt. Dan lees ik de milimeters af. Tevens kan ik aan de boven- of de onderkant van de kaart kijken hoeveel millimeter de volgende kaartgraadverdeling weg ligt. De 6g00' ligt 117 mm verderop naar rechts. Dan is het verder een kwestie van de zakjapanner pakken en vermenigvuldigen en delen. En dan ben je gelukkig als je met decimale minuten mag werken en niet de posities ook in seconden moet geven. Dat is weer meer rekenarij. Supernauwkeurig is het niet. En: aangezien naar het noorden toe de lijnen naar elkaar lopen om bij de polen samen te komen heb je geen vaste schaling. Dus zo is de afstand op de kaart (in oost-west richting) van Zuid Limburg voor 50' 117 mm maar voor de noordrand van de kaart van Amsterdam West is het 113 mm. Ik hoop dat je nu begrijpt waarom ik met topo kaarten altijd zoveel mogelijk in RD werk en pas helemaal aan het eind de zaak eventueel converteer naar graden in WGS84.

Het probleem met de lat/lon is: de lijnen staan meestal niet op de kaart (getallen aan de rand alleen met een positiestreepje) en ze zijn niet recht. Op papieren topo-kaarten kaarten (1:50.000 of 1:25.000) werkte ik alsvolgt: Gebruik makend van het rechthoekige rooster van RD meet ik de positie uit. Een doorzichtig stukje plastic (Silva Protractor geheten) vol met schaalverdelingen en een kompasrooster voor richtingen in graden leg ik erop en dan is het aflezen. De GPS ernaast en die staat in RD-rooster dus de getallen gewoon intypen. Indien gewenst dan via de computer de waypoints downloaden die als WGS84 in lat/lon worden opgeslorpt (bij mijn GPS12 tenminste die maar op 1 manier in 1 format de zaken up/download nl. WGS84). Sinds ik Ozi Explorer heb en digitale topo-kaarten kan ik uitvergroten, waypoint op de kaart erbij klikken, die een naam, symbool etc. geven. Als Map datum gebruik ik nog steeds dan RD maar aangezien dat prima omgerekend naar lat/lon in WGS84 wordt is er geen probleem. Als je iemand echt dol wil maken: geef hem een topokaart en een positie in decimale graden (want op de topo-kaart staan de lat/lon in graden/minuten/sec). {;-)

Naar aanleiding van de benelux-kaart en wat daarop genoteerd moet/kan worden raakte ik aan het filosoferen en dwaalde van het onderwerp af. Ik zet dus maar een nieuwe thread op. Na knip/plak is hier de tekst: [...] Nu we het toch over wandelen en GPS hebben hetvolgende: er komen steeds meer wandelaars en fietsers die met de GPS routes afgaan. Een beetje zoeken levert je heel wat sites waar een of meerdere GPS-wandel/fietsroutes te vinden zijn. Maar het is zeer versnipperd. Vaak staan ze op een homepage en een enkele keer probeert iemand routes te verzamelen. Maar zo te zien met weinig succes. Zo'n centrale plek als geocaching heeft bestaat er niet in die wereld van fietsers en lopers. Het is daar trouwens altijd al heel gefragmenteerd geweest. Ik had nooit gedacht dat er zoveel clubs waren van verschillende Gezindheid en snit. Met caches is het simpel: alleen posities, maar met routes en tracks is het andere koek. Hoeveel waypoints, hoeveel routes, hoeveel trackpoints kan een GPS aan? Ik ben mij niet bewust van enige standarisatie in deze. Zo iets als 'gewoon een filetje binnen halen, de GPS insturen en kat-in-het-bakkie is er niet. In ieder geval ligt er nog een heel terrein braak voor mensen die een goede actuele lopende fijne en handige 'wandel/fiets route' site willen opzetten. Er zijn natuurlijk allerlei combinaties mogelijk van traditionele wandel/fietstochten en caches die gezocht moeten worden. Het was niet mijn bedoeling maar b.v. mijn caches liggen redelijk dicht bijeen (in een dagje te fietsen) en heel wat mensen 'doen ze opeenvolgend aan' (toertje Lupardi). En iedereen plant (of niet) zijn route verschillend. Sommige kijken op de kaart en anderen rijden gewoon avontuurlijk de goto-pijl achterna.

Ik heb alleen via de kaart een fietsroute uitgezet over rechte polderwegen waar je normale kruisingen hebt. Als je recht over een kruising moet dan leg ik een waypoint gewoon een eind verderop. Ik had een paar afstanden van 7 km. rechtdoor. Verder: fietsroutes lopen meestal rechtsom vanwege de veiligheid (linksaf is gevaarlijker). Mijn ene test liet mij wel verzuchten: ik wouw dat ik ieder waypoint een eigen bereik kon geven. Er zijn vele andere manieren om over de aarbol te bewegen naar punten toe. Ik kan in de polder talrijke manieren bedenken voor 'ga van A naar B' waarbij je handig met een polsstok slootje kan springen. Of met behulp van ladders over hekken en slootjes. In meer ruig terrein kan je denken aan 'abseilen'; bij warm weer aan zwemmen etc.

Hoe je met waypoints in deze om moet gaan om een route te volgen: daar hebben inderdaad meer mensen over nagedacht. Er zijn twee manieren die men gebruikt: 1. in de naam van de wayoint (of in de toelichting als de GPS dat heeft) iets opnemen dat de nieuwe richting aangeeft. Dan ligt een waypoint op een kruising van wegen en de naam b.v. is P39R en dat (die R)betekent 'rechtsaf gaan'. 2. men zet een waypoint voorbij/over een kruising/splitsing. Wat van belang is: hoe staat je nabijheidsradius? Oftewel: wanneer geeft de GPS je het volgende punt en richting te gaan aan? In het eerste geval. Stel je komt aangereden. Je GPS weet dat je nu in de directe nabijheid van het huidig te benaderen waypoint bent en geeft een warning. Hoeveel meter voorbij de kruising van wegen krijgt die door dat je niet meer in die nabijheid bent maar moet afkoersen op het volgende waypoint van de route? En krijg je door dat je toch de verkeerde rechter afslag hebt genomen van de Veluwse 7-sprong? In het tweede geval kom je er op 50 meter voor de kruising (die je ziet liggen) al achter dat het volgende waypoint ergens rechts ligt. En op de kruising wijst je goto-pijl die kant op. Want dat waypoint ligt zeg 100 meter verderop op de weg die je moet gaan volgen. Het is een kwestie van lokale geografie, snelheid, nabijheidsinstelling e.d. van de GPS maar met een goed geplaatst waypoint hoeft niemand zich op een kruising af te vragen welke kant die op moet: de goto-pijl wijst aan. Men is gauw geneigd om kenmerkende punten (wegkruisingen) een waypoint te geven. En dat is prima als de route vanaf twee tegengestelde richtingen gedaan kan worden. Maar heeft de zaak maar 1 richting dan is manier 2 de beste. Voor zover mijn bescheiden ervaringen met fietsroutes uitzetten.

Ik geloof dat SBB ze primair als wandeling heeft uitgezet en dat 'her en der een cache' een extraatje is. Dus bekendmaking van de cacheplekken en opname op de site haalt een beetje het wandel-idee weg. (Filosofeer ik maar wat uit de losse pols.) Mij staat vaag bij dat SBB Leersum bij de opzet betrokken was. Als naam borrelt bij mij Coert Donker naar boven. Maar dat kan een verkeerde borrel zijn. Misschien is hij wel de persoon om verbeteringen aan voor te stellen (vermijd het woord 'gebreken' is mijn advies). Nu we het toch over wandelen en GPS hebben hetvolgende: er komen steeds meer wandelaars en fietsers die met de GPS routes afgaan. Een beetje zoeken levert je heel wat sites waar een of meerdere GPS-wandel/fietsroutes te vinden zijn. Maar het is zeer versnipperd. Vaak staan ze op een homepage en een enkele keer probeert iemand routes te verzamelen. Maar zo te zien met weinig succes. Zo'n centrale plek als geocaching heeft bestaat er niet in die wereld van fietsers en lopers. Het is daar trouwens altijd al heel gefragmenteerd geweest. Ik had nooit gedacht dat er zoveel clubs waren van verschillende Gezindheid en snit. Met caches is het simpel: alleen posities, maar met routes en tracks is het andere koek. Hoeveel waypoints, hoeveel routes, hoeveel trackpoints kan een GPS aan? Ik ben mij niet bewust van enige standarisatie in deze. Zo iets als 'gewoon een filetje binnen halen, de GPS insturen en kat-in-het-bakkie is er niet. In ieder geval ligt er nog een heel terrein braak voor mensen die een goede actuele lopende fijne en handige 'wandel/fiets route' site willen opzetten.

Hallo Midasse, ja een waypoint is een punt op aarde en kan zich overal bevinden.Iedereen kan overal wel een waypoint van maken: stations, vliegvelden, parkeerplaatsen, kerken of gewoon je eigen voordeur. Je verzint het maar. Gewoon met je GPS de coordinaten noteren en je hebt iets. Zo is er een hele collectie waypoints van 'waar caches verborgen liggen'. Caches hebben een naam en de organisatie van de database geeft elke cache een eigen individueel waypoint nummer. Achter dat nummer (de inhoud) zit een geografische positie. Een andere kwestie is: hoe noteren we onze positie. De aarde is een bol dus is het handig om dan graden, minuten en seconden te gebruiken. GPS-ers gebruiken meestal iets dat WGS84 heet en genoterd wordt in graden, minuten en decimale delen van minuten ofwel in een schema 'dd mm.mmm' Kijk je op de page van Staasbosbeheer naar de GPS wandelingen (doe maar eens een zoek bij google.com naar 'Staatsbosbeheer GPS') dan zie je punten anders genoteerd staan: ABO3 51.99651 5.49244 Onder de Douglas sparren op de helling ziet u een drietal grafheuvels uit de bronstijd. hier worden de decimale graden gebruikt. Eigenlijk veel simpeler dan al dat extra gedoe met minuten en zelfs seconden. Het schema is dan dd.dddddddd En die letter N en E worden weggelaten 'want dat spreekt voor zich. We zijn toch in Nederland nietwaar?'. Voor de duidelijkheid: die punt in het getal is wat bij ons de 'decimale comma' wordt genoemd.

Met Windhoos ME plus IE6 browser en schermresolutie 1280 x 1024 in true colour bij 84 dpi gaat alles goed.

Ik heb even door zitten denken. Posities op de GPS staan in graden minuten enzo. Nu wil je dat mensen dingen gaan doen met cirkels die ook graden hebben. Dat maakt het er niet simpeler op. Als je nu die WGS84 notatie eruit gooit en over gaat op RD coordinaten dan werken de mensen lekker in een rechthoekig rooster in meters. En WGS84 is zo imperialistisch Amerikaans. In Europa hebben we ETRS89. Aangezien de USA door continentale drift van ons wegdrijven zou zonder eigen coordinatensysteem alles in Europa verschuiven. Dat is lastig. Ik ben er helemaal voor om nationale verworvenheden zoals kaas, klompen, tulpen, haring, sinterklaas, chocolade hagelslag, jenever, wiet en het RD-coordinatensysteem in stand te houden.

Zelfs 3 is teveel als je het goed doet. Geeft twee punten. Dan weet je de afstand tussen beide. Een kant van een driehoek heb je. Je hebt de afstanden van beide hoekpunten naar de derde. Enige probleem: er is nog een driehoek te maken aan de andere kant van de lijn die de twee gegeven punten verbind. Als je nu zorgt dat een punt letterlijk in het water valt en de andere op het land dan kan er niets meer mis gaan. En je hebt het makkelijk: die streek waar je het over hebt is toch half water half land? Ikzelf ben wel voorstander van 'redundancy' een duur woord dat zoveel betekent als 'overtolligheid'. Een extra getal om te testen of het vorige wat je deed goed is, jazeker! Maar oh wee als het dan niet klopt. Verwarring alom. Paniek!

Ja in die lijst linking is iets mis gegaan. Ik merkte al enige tijd geleden dat de pagina nummers niet goed doortelden en de link naar de volgende (na 7 maart?) pagina stopt. Maar heb het niet gemeld: veel fouten in Windows blijken na een nachtje slapen verdwenen. De gebruikte Ikonboard software heeft natuurlijk bugs. En als beheerder weet je vaak pas dat er iets mis is als mensen gaan klagen. Maar ik hoorde op de Event dat er een nieuwe versie van Ikonboard op komst was zonder de 'verjaardagsbug' (wat dat ook mag zijn).

Om zonder midelbare school wiskunde positiepunten op te geven dmv. afstanden vanaf andere punten zijn wat grapjes mogelijk: de gelijkzijdige driehoek (60 graden hoeken) of de 1 2 3 driehoek (lengtes 1 2 resp 3 met een rechte hoek erin) en de 3 4 5 driehoek (heeft ook een rechte hoek). Teken ze maar eens op papier dan zie je wat ik bedoel. Andere combinaties geven je zaken zoals a kwadraat plus b kwadraat is c kwadraat. En dan moet je wortel trekken. Kan iemand dat nog met potlood en papier?

Heden heb ik - na een bericht van 'niet te vinden' - de cache 'Leiden Urban 2' opgezocht en vond ter plekke een 'geplunderd graf'. Cache foetsie. In een tijd dat caches nog schaars waren leek deze plek mij een goed idee. Maar nu ik hem in wintertooi gezien heb (kale zooi) en gemerkt heb dat het eind van het parkje een trapveldje is voor de anabole jeugd moet ik hem toch als een mindere plek inschatten. Ik ga dus geen her-introductie proberen. De cache is in het archief gezet.

Normaal krijg je mij met geen tien paarden de deur uit als het regent. Maar op deze - zeer nat beginnende dag - heb ik toch de paraplu gepakt en mijn antieke regenjas aangetrokken en toen ging het wel. Ik vond het een geslaagd gebeuren. Blij aanwezig te zijn geweest. Iedereen bedankt!

Zo als men op de Event van vandaag heeft kunnen zien: ik lijk wel een beetje op mijn avatar.

Als ik kijk naar waar de poen vandaan moet komen: in Japan is het een succes voor de bedrijvers. De grote inkomstenbronnen zijn games en gokken. Miljoenen Japanners zitten dagelijks vele uren in openbaar vervoer zich te vervelen. En verder gebruiken vrouwen het veel omdat er voor hun (ze zitten bijna allemaal thuis huisvrouw te zijn) inhoud is en ze geillustreerd kwekken met elkaar zeer waarderen (SMS-functie). En wat hebben we in Nederland? Geen gokken, dat mag niet. Plus inhoud voor mannen (voetbaluitslagen die zo ook al via SMS kunnen krijgen en dergelijke) en een dagelijks kookrecept voor vrouwen. Dus 50 procent van de potentieele gebruikers doen zo wie zo niet mee in het business plan. Zo'n macho-benadering als ze nu hebben zal geen succes brengen.

Om nog even terug te komen op dat 'bewijs van vondst' dmv. een foto. Dat kan ook anders. Ikzelf zit te denken om een paar plekken waar caches in stoffelijke vorm geen lang leven hebben, tot virtuele te maken. Het zijn gewoon fraaie plekken. Maar dan is voor een logje meer nodig dan de woorden 'ik ben er geweest'. Bijvoorbeeld: de maker bindt wat verschillend gekleurde wollen draadjes in een zekere volgorde ergens omheen. De bezoeker stuurt een mailtje aan de 'cache'-eigenaar met de kleurencode. Klopt die dan kan de log blijven staan, klopt die niet dan moet erover meer ge-emailt worden...

Lees de berichten in 'Cache bezoek, de statistieken'.

Mijn ervaring is: als een cache eenmaal geroofd is, uitgeplunderd, vernield, gevandaliseerd, opgegeten of wat dan ook is: dan heeft het geen zin hem terug te plaatsen. Ik heb dat 2 keer met 2 caches geprobeerd met belabberd resultaat. Ook is het vaak goed om te zorgen dat het vinden van een cache onopgemerkt kan blijven. Terreinbeheerders (boswachters) zijn er anders als de kippen bij om er haring of kuit van te hebben.

Ik weet niet of het handig is maar op de site van Frank staat een redelijk bijgewerkte lijst (ook voor Ozi).

Afgelopen zaterdag was geocaching.com even van het net. Ik kreeg wel per e-mail notification dat er cache bezoek voor mijn caches was geweest. Maar tot op heden (zondagavond) zijn die logs nog niet verschenen op mijn cachepages. Is dit meer mensen overkomen en zal het nog goed komen?

Even zien op de uittreksel-site voor scholieren: de zinsnede is: In India bevrijdt hij een vrouw die zou worden verbrand tijdens een godsdienstig ritueel. De vrouw reist met hen mee naar Europa.

Moeten we nu naar het oosten of het westen lopen ? Gewoon tellen. We hebben 80. Gaan we in de draairichting lopen dan leggen we een omwenteling meer af: 80+1=81. Gaan we tegen de draairichting in dan trekken we af: 80-1=79 . Dus toch maar naar het oosten toe?

Ik kan hier aan toe voegen wat ik reeds in uitgave 87 van het tijdschrift 'ST' (nov. 2000) op pagina 40 heb geschreven: Het hardnekkige verhaal gaat dat het internet ooit door de militairen ontwikkeld is om te kunnen blijven communiceren na een atoomaanval. Dat is onzin. De paar bedenkers van 'computers met elkaar verbinden' hadden nog geen telefoonmodem dat in een luciferdoosje past Hun eerste apparaat moest met de hand gebouwd worden en nam verder evenveel ruimte in als een echte mainframe computer toendertijd. (en in die tijd waren er alleen nog maar mainframe computers). De prijs zou navenant zijn. En waar haalden ze het geld vandaan? Precies: bij de militairen. Maar die wilden niet. Totdat een van de uitvinders bedacht: als er genoeg nodes overblijven dan blijft het netwerk bruikbaar. Het is dus 'atoomaanvalbestendig'. Toen sprongen de militairen als een bok op de haverkist en de rest van het verhaal kent u: internet. Het was in die tijd 'Koude Oorlog' en het was niet meer dan een verkoperstruc die ze inviel.

In cyberspace. Maar om konkreet te blijven: het allereerste dat de naam Internet verdient (meer dan 2 computers met elkaar) is:" 1969 ARPANET commissioned by DoD for research into networking Nodes are stood up as BBN builds each IMP [Honeywell DDP-516 mini computer with 12K of memory]; AT&T provides 50kbps lines Node 1: UCLA (30 August, hooked up 2 September) Function: Network Measurement Center System,OS: SDS SIGMA 7, SEX Node 2: Stanford Research Institute (SRI) (1 October) Network Information Center (NIC) SDS940/Genie Node 3: University of California Santa Barbara (UCSB) (1 November) Culler-Fried Interactive Mathematics IBM 360/75, OS/MVT Node 4: University of Utah (December) Graphics DEC PDP-10, Tenex " Er komen dus vier plaatsen in aanmerking voor 'het begin van...'