Wad-Seekers

Deze lijst wordt niet meer geupdated. In elk geval niet door mij, op dit forum.

Zoals jullie kunnen zien heb ik geen team status meer. De eigenaar van deze website gaat liever verder zonder mij, en ook andere teamleden. Daarmee eindigt ook deze wedstrijd. Wellicht tot ziens in het veld.

Dank je. Het was een flinke klus om al die bookmarks te maken. Ik hoop dan ook maar dat ze gevonden en gebruikt worden door de starters.

Dank je. De vleermuis was na een paar dagen gevlogen. Gelukkig want ik begreep dat het niet goed is als een vleermuis langere tijd aan een muur hangt.

De selectie wordt daar gemaakt op basis van automatische criteria. Er is niemand die kan beoordelen of het ook mooie/leuke caches zijn. Dat is een groot verschil met onze lijst.

Dat zou kunnen. En die schrijven in het Nederlands.

O. Was dat je vraag. Het was makkelijker geweest als je dat gewoon even in je bericht had gezet, of in je mail. Ik had nog niet nagedacht over wie er wel/niet mee mogen doen. Nu wel. De wedstrijd is open voor Nederlandstalige logs, of Nederlandse cacheteams. Dit omdat we we geocaching.NL zijn. 23e: Festina lente Finis coronat opus Qui ridet ultimus ridet optimus Die schildpad mag best doordraven, maar wij (KNIP) graafden wij ons nog meer in. De logjes had ik gelezen, pure wanhoop sprak eruit. Dus met laptop, en mijn super secret lyme kit op pad. In de ochtend was het weer prima, daarna goot het bij bakken uit de hemel. Omdat geen enkel punt conclusief is, hebben we in een bar de kaart eens goed en droog bekeken. Zelfs na wat snuif ging het lampje niet branden. Het moet een Platysternidae geweest zijn, zijn iq is namelijk omgekeerd evenredig met zijn vindbaarheid. Affijn, bij de start trakteerde Cor ons op een fraai showtje, en ramde mijn geparkeerde auto bijna met een buikschuiver. Daarna kregen we het fijne te horen van de webcam avonturen, zoals die voor de deur van MoNo tehenwoordig afspelen: pikant mag ik wel zeggen. Vervolgens was er wat inzage in de muziekale activiteiten en talenten van enkele leden van het schildpad genoodschap. We zijn helemaal bij. Wat een spannende hobby alles bij elkaar. Zo rond punt 4/5 begon de aanval wat te wankelen. Achteraf zaten we nergens ver naast (enkele meters), maar ja hoe bepaal je wp 7 en 8 ? Toen de kroeg geen soelaas bood, en cirkels, vierkanten, tanden, driehoeken, paardendrollen, en de borstmaten van Brigitte Bardot verwerkt was, zaten we echt stuk. Weer begon het te regenen. Weer het veld in. Na een tip de laptop op wat hooibalen weer uitgepakt, en nogmaals aan de slag gegaan, met een paraplu boven het geheel. Ook dat vlotte nog niet echt. Gestart om 9:00 uur, terug om 18:00 uur op de parkeerplaats, 17 km in de moede benen. Thanx aan het gehele schildpad team, langzaam, en de onvolprezen ozi explorer. Ik ga eens aan wat makkelijkers denken, langzaam aan. Dus voer niets in je schild. 24e: Na zo'n twee weken treurig uit het raam naar de gestaag neer vallende regen te hebben gekeken werd in Huize (KNIP) halsreikend uitgekeken naar deze zaterdag waarop – zo werd ons beloofd – de zon zich zou laten zien en wij een vaag gevoel van zomer zouden kunnen ervaren. Een echte dag in augustus dus die vroeg om lekker dwalen door mooie heidegebieden en genieten van fraaie caches. Bovendien voelden wij de behoefte om het gemiddelde niveau van de founds, dat door de vele power trails en oppakkertjes een scherpe duik had gemaakt, weer op te krikken tot een voor ons acceptabele waarde … noem het onze persoonlijke challenge. Zoals vaker viel onze keus op het grensgebied van de provincies Overijssel en Drenthe, met als bijkomend voordeel dat wij een kort uitstapje konden maken naar de Noordoostpolder, waar wij nog een appeltje te schillen hadden met een lichtopstand. Okee, het was wellicht niet het slimste wat we vandaag bedacht hadden, maar het lopen over zandpaden op het moment dat de zon en de hygrometer op hun hoogtepunten stonden gaf deze tocht ongetwijfeld iets extra's. De eerste aanwijzingen werden vrij vlot gevonden, maar bij wegpunt vijf hebben we heel lang moeten zoeken totdat we het antwoord in onze GPSr vonden … dit was slechts een via-punt. Tsja, goed lezen blijft een ingewikkeld proces. Daarna verliep de wandeling over de paarse heidevelden voorspoedig en hadden wij sneller dan verwacht het laatste stukje informatie gevonden. Zonder ingewikkelde berekeningen te hoeven maken stond het eindcoördinaat in mum van tijd in de GPSr. De stash werd na enig schuif- en prikwerk keurig op het verrassende nulpunt aangetroffen, waarna de lange weg terug naar het cache-mobiel zich voor ons uitstrekte. Bedankt voor deze lekkere, niet alledaagse, wandeling en vooral voor de leuke eindlocatie.

Die ga ik plaatsen. Wat anders? Mijn vorige bericht heeft 6 inzendingen opgeleverd! Waarvoor dank. Ga zo door! 18e: In één woord.......FAN...TAS...TISCH !!!!! Wat een prachtig mooi opgezette cache. Bij aankomst op de parkeerplaats treffen we vrijwel direct team Tilly 1808 met hun Jessie. Het besluit genomen om deze nieuwe cache samen te doen. Die monde uit in een bijzonder gezellige wandeling met ons viertjes. We begonnen vol positieve spanning aan de heksenjacht om ca. 10.30 uur. De waypoints zijn erg leuk (zeg maar rustig uniek) bedacht en er is duidelijk veel aandacht besteed aan een bijpassend clifhanger-verhaal Het verzamelen van de gevonden gegevens ging op gepaste spannende wijze, elke keer weer een leuke verrassing. Héle leuke dingen gezien die volkomen in het verhaal passen. Bij een van de waypoints in het begin liepen we in eerste instantie echter hopeloos vast. Wat moeten we hier nu mee ??? En maar denken en denken, van alles geprobeerd, maar niets bood een logisch iets op. Jammer genoeg hierdoor tóch eventjes een hulplijntje uit moeten gooien, omdat we anders gewoonweg niet verder konden, óók jammer... Toen viel de zak met kwartjes... Tja....je moet het maar weten. We bleven ons telkens weer verbazen over de verschillende manieren om gegevens te verstoppen, ongekend mooi. Uiteindelijk om 14.55 uur de cache gevonden. Deze ziet er zó leuk uit dat we er een hele tijd verbaast en verrast naar hebben staan kijken, zo mooi gemaakt. Catweazle,....complimenten voor alles. En het wordt misschien een beetje saai, telkens zo'n hand vol bekende veren , maar ook voor deze krijg je van ons een wederom dik verdiende Geo d'Or. We hebben er enorm van genoten. En uiteraard ook Wim, Bertie en Jessie, bedankt voor deze erg gezellige dag, toppie.... <br style="mso-special-character:line-break"> 19e: Hallo Allemaal, Net thuis en aan een kleine kantel, wel verdiend. Wat een leuke cache, zo kom je ze niet vaak meer tegen! Het is een leuke en mooie wandeling, maar hij is niet makkelijk!! Maar dat geeft, je kan en mag de legger altijd bellen! Maar een waarschuwing, bel niet tijdens de kerkdienst. Want ik heb ontdekt dat de legger de dominee is van de bewuste kerk! Geeft niks, iedereen maakt wel eens een misstap in zijn leven. Jullie begrijpen al, wij hebben moeten bellen want af en toe zijn we niet zo slim. Als je belt, spreek de man aan als eerwaarde en hij verteld alles wat je wilt weten. Wij zijn zo brutaal geweest om een rondleiding te vragen in de kerk! Moet je zeker doen, erg interresant en heerlijke wijn, je mag zelf inschenken! Over de cache zeg ik niks, dat moet je zelf ervaren en zelf alles uitgochelen. Wij geven deze cache een Geo-Dor en een Favorite, heeft die zeker verdiend. Eerwaarde mag ik U een advies geven? Doe er een sterretje bij voor de moeilijkheidsgraad. 20e: Deze heeft teamwork nodig, dit is weer een BFM-cache met uithoudingsvermogen. We bundelen de krachten: de kennis van Utrecht van mij en Geurdy, de puzzelervaring (en de ipad met internet) van Carasadie. En voor uitzonderlijke cachetochtjes wil Snakeboy2000 ook nog wel eens meegaan (al had hij deze keer ook weinig andere keus). De internet ipad is de gouden greep, zo hoeven we niemand ergens achter te laten - er is geen cachevriend die ik liever níet mee op pad heb . Voorwerk zorgt voor voorpret. Mijn dagelijkse en wekelijkse whereabouts zorgen voor de eerste drie waypoints, todat ik vergeet waar het oosten is . Maar vanaf daar wordt het vandaag ook nieuw voor mij. Zoals altijd op mijn cachedagen of vakanties - het is stralend weer, eigenlijk zelfs wat té warm als je met een laptop op je rug rondsjouwt (en verrekijker en kompas en zaklamp - allemaal niet nodig gebleken). Drive om de cache te vinden temeer - vandaag een nieuwe opleving gezien van de krachten van de konijnen! (visit link) Een ander land weliswaar, maar niet ver weg, het nadert! We moeten ze vóór zijn voordat er verder gevaarlijke dingen gebeuren!! Het eerste nieuwe deel gaat goed. We doen even een wifipunt aan om ook wat andere wekelijkse dingen af te handelen, scoren daar gelijk met onze utrechtse kennis en kunnen zomaar virtueel doorlopen. Dat schiet lekker op, laat dat konijn maar huppen. En dan stuiten we met monumentendag zomaar op een open deur waarvan je niet wist dat die er zit - een plek waar een merkwaardig balspel met sticks gespeeld werd en waar we dat vandaag daar binnen ook zelf mogen doen. Nooit van gehoord. Oudste bal ter wereld van deze sport bevindt zich ook in Utrecht. Wat een opmerkelijk uitstapje, leuk voor onze provinciale medecachers (haha, sorry carasadie, niet gemeend) en de jongste onder ons. Dan gaat de route zigzag, net alsof het konijn bang wordt. Huh, waar is dit, waar is dat? Oh, maar het komt daarop uit - dat lukt dan wel. Nieuwe plekjes voor mij van Utrecht en dan woon je er al ruim 20 jaar!! Hoeveel caches moeten er nog volgen totdat ik echt alles ken? Utrechtse kennis is vaak erg handig, dan weet je beter wanneer de afstanden langer zijn en wanneer ze kort zijn, ken je centrale punten en zelfs weet je dan uit je hoofd wie er gesneuveld is in de buurt van de kapotte ruit. Yes, leuk voor je zelfbeeld . En dan komt de tegenslag, de beruchte dip. We zijn moe geworden, zweterig, vinden wel een volgend punt maar draaien dan even onverrichter zake in cirkeltjes rond, waarvan we niet weten hoe groot die zijn. Al zóver gekomen, strandt het dan hier?? Nieuwe aanpak, de wegstreepmethode. Welke namen kennen we al zo van de afkortingen van degene die we nog niet hebben ontmoet? Kunnen we met die gegevens niet een virtuele carotte-methode toepassen? Deze niet, die niet, die ook niet... Jahaa, yes, we kunnen verder. Oef, dat scheelde niet veel. Later bij de uitwerkingen zal ik wel zien welke zaken er dan op een rijtje komen staan. De jongste onder ons liet inmiddels goed blijken dat het voor hem wel genoeg was geweest, maar wij roken het eindpunt zowat al. Dachten we. En dat deden we. Vanaf het punt dat we alle gegevens hadden, zochten we even een plekje op om dat op een rijtje te zetten. Ha ha, die opdracht hebben we al eens eerder gezien, dat helpt ook.. Spoiler voor Geurdy . Lekkernijen in een favoriete smaak van konijnen. En toen bleek dat we al heel ver in de goede richting zaten. Toch de cache geroken dus? Zo, de andere cache die we bij ons hadden doen we niet meer. We zijn moe. We hebben er 5.5 uur over gedaan - wel met bezoek aan een monumentje, met het oppikken van twee andere caches tussendoor die vrijwel op de route lagen, maar ook met gedegen kennis van Utrecht, voorwerk met de lijst en overal internet op de ipad. We gaan tevreden en met een gerust hart naar huis. Vanavond eten we konijn! 21e: Een tijdje geleden kregen we via de Alphense tak van onze inlichtingendienst te horen dat er in Utrecht de laatste tijd verhoogde konijnenactiviteit is waargenomen. Herihor, die al 3 millennia tegen Het Kwaad strijdt, kent die demonen in knuffelbare gedaante maar al te goed, en weet dat de stad Utrecht in groot gevaar is. Een opschoonactie met medestrijders C&M, Speurneuzen007 en hlk wordt op touw gezet. Na zorgvuldige voorbereiding was het vandaag zover. Met een tas vol heilige handgranaten vertrekken we uit Leiden. Op slinkse wijze brengen we op de treinroute naar Utrecht langzaam ons team op oorlogssterkte. Op een terras in Utrecht gaat de mobiele opspoorapparatuur aan (H7 splitst nooit! door schade en schande wijs geworden: veel te gevaarlijk) en zetten we de achtervolging in. In een rap tempo worden de sporen die door de konijnen zijn achtergelaten gevonden. We krijgen ze wel, die vuile gemene..... Helaas laten we ons een beetje in slaap sussen door het gemak waarmee de laks geworden konijnen te tracen zijn (taktiek? duivels zijn ze!) en de verleiding om toe te geven aan de innerlijke mens is te groot. Na een lunchstop ontglippen de konijnen ons en moeten we systematisch een stuk van de stad afzoeken om het spoor weer op te pikken. De tijd dringt, we krijgen lucht van een op handen zijnde aanslag en maken haast. Nóg een keer laten we ons in de luren leggen door een verrassende tactiek van de konijnen die wij op onnavolgbare wijze veel te moeilijk uitleggen. Gelukkig weten we nog nét op tijd de echte plek van de aanslag te bepalen. Nee, niet daar!!! Een collaborateur van de konijnen probeert ons nog met een kluitje in het riet te sturen, maar daar trappen we niet in. We grijpen een agent van de konijnen in z'n nekvel en verijdelen de aanslag. Met de informatie die we van deze agent gaan lospeuteren zal het niet moeilijk meer zijn om heel Utrecht (en gezien het belang van Utrecht voor de konijnen, misschien ook wel heel Nederland) konijnenvrij te krijgen. --- BigFurryMonster, we hebben weer genoten. Erg mooi in elkaar gezet. We gaan nu dan eindelijk maar eens beginnen met die favorites. Hier MOETEN we er gewoon eentje voor uitdelen. 22e: Het begon allemaal een week geleden.... We hadden al enkele malen een planning opgemaakt om deze aan te vatten, maar telkens kwam er wel iets tussen. Maar deze avond moest en zou het gebeuren. Dat er onweer dreigde weerhield ons niet om de strijd aan te vatten met 'de vieze mannen'. En dat het een strijd is geworden, da kan je wel zeggen! Geheel onverwacht werd er nog beslist om deze multi aan te vatten en dat maakte dat alle teamleden nog moesten opgetrommeld worden en natuurlijk elk van een andere plaats moest afzakken naar het strijdtoneel. Als wijzelf met Poohke ter plaatse kwamen was Beardiedog al op zoek geweest naar WP1. Op zoek geweest, want hij vond 'm nie Ik hoor 'm nog zeggen; "da begint hier goe...." En omdat we nog moesten wachten op Highfive!, ben ikzelf eens op jacht geweest en met een venijnige tackle wist ik de verdediger van WP1 te verschalken. Yep da was 1-0 voor de cacherippers... Na de arrival van Highfive! werd de tocht naar WP2 ingezet, en hier was het Poohke die de micro en de tag wist te vinden. Maar wa doen we hier nu mee Effe ter plaatse gaan checken leverde ons niets op...... 1 - 1 wa nu gedaan Gelukkig beschikt ons team over - een ondertussen befaamde - secretaresse uit de duizend Nog maar eens bleek dat ze onmisbaar was voor het team, want ze had elk detail bijgehouden. Hierdoor viel er ineens, met een luide slag, ne frank bij Highfive! (of was dit een eerste donderslag ) Wijzelf waren met stomheid geslagen, met onze mond vol tanden stonden we erbij en keken we ernaar... Jaja als Highfive! eenmaal op dreef is, is ze niet meer te stoppen. Na een onzekere wandeling richting WP3 was de euforie bij ons allen (en vooral dan bij Highfive!) héééél groot. 2-1 Hier konden 'de vieze mannen' nie mee lachen en ze stuurden ons de toorn van de weergoden op onze nek. In de gutsende regen en met luid gerommel vluchten we terug richting onze cachemobieltjes. Ik denk dat hierbij wel iets te snel gelopen hebben, want we zijn geregeld geflitst....(gelukkig nog niets toegekregen ) Gisteren dan vol goede moed opnieuw begonnen, Highfive! was niet meer te houden en onze dochter die vlak voor examen staat kon wel wat ontspannig gebruiken. Dus 'vieze mannen' here we come.... Na een tijdje zoeken werd WP4 ook gevonden en was de tussenstand 3 - 1 Op naar WP5 nu, dit werd vlug gevonden en WP6 vormde ook geen enkele probleem. Met een 5 - 1 op het score bord gingen we naar WP7 maar hier bleken de ratten onder één hoedje te spelen met 'de vieze mannen' 5 - 2 En dan kan je maar één ding doen; je plan trekken... WP8 was direct een schot in de goal wat de tussenstand bracht op 6 - 2 Op naar WP9 nu. Na enig speurwerk werd de juiste stronk gevonden en begrepen we ook de hint, dachten we Op WP10 hebben we gezocht en gezocht en niets gevonden 'de vieze mannen' hadden ons bij de neus en ne vieze tackle terug gezet waardoor het hele team onderuit lag 6 - 3. Omdat elk van ons wel een reden had om thuis lekker onder de wol te kruipen en te herbronnen, werd er besloten om met een uitgeslapen geest deze tocht een volgende keer verder te zetten. Want om 'de vieze mannen' te verschalken moest ge vroeg opstaan! Zoveel was ondertussen al duidelijk. lees verder in de note... vervolg log... Vandaag konden we ons echt niet meer houden en met goede moed en een fris hoofd, begonnen we d'er voor ne derde keer aan. Dit moest en zou ons vandaag lukken.... Na ne nieuwe check op WP9 viel mijne frank (neen geen onweer deze keer ) En na een korte wandeling werd op WP10 de nano en het metalen plaatje vlug gevonden. 7 - 3 Op naar WP11 nu en hoewel we het princiepe niet echt begrepen gingen we verder op zoek naar de benodigde gegevens. Na enige tijd zoeken gaf het laatste ontbrekende puzzelstukje zijn geheim prijs en konden we een score optekenen van 8 - 3 Vervolg log... En na een flitsende berekening van onze secretaresse konden we na enkele seconden vertrekken naar de eindlokatie. Zou het ons vandaag echt lukken? De spanning liep hoog op Van een ding waren we zeker 'de vieze mannen' waren danig verzwakt En dan, nog voor iedereen ter plaatse was had mevr. Cairn de stash al in haar handen. Yihaaaaaa met en stand van 9 - 3 werd deze match afgefloten. Dit was nog eens een staaltje van teamwork zie, merci iedereen! (of was da van de sauskes? Zammis bedankt voor deze mooie cache, hoe ge het in elkaar gepuzzeld krijgt is voor mij een raadsel. Maar hier neem ik mijn petje voor af! Deze krijgt van mij zeker en vast een favoriet punt!

Ik ben altijd bereid om dergelijke sugesties een kans te geven.

Iedereen, en natuurlijk ook jij Barney, is van harte uitgenodigd om logs in te sturen. Dat kan een eigen log zijn, of van een ander. Helaas zijn de reacties op dit intiatief minimaal en ook niet zo positief. De inzendingen komen via een zeer beperkt aantal cachers en sommigen vinden blijkbaar dat de logwedstrijd niet mag worden herhaald. Verbazend omdat bijvoorbeeld de coinrace meerdere jaren doorloopt. Het stoort me enigszins dat er steeds weer word geklaagd over tftc logs en dat er zo weinig positieve bijdragen worden gemeld. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat er zo weinig mooie logs worden geschreven. Blijkbaar is het makkelijker of prettiger om te blijven melden dat tftc logs niet leuk zijn. Er is nog even tijd maar op deze basis ga ik geen energie steken in het organiseren van een jury.

Dank voor de antwoorden. Ik heb hem niet vliegend, en zelfs niet bewogen gezien. Ik heb wel een foto van onderuit, daar zijn de oortjes beter te zien. Ik ga morgen weer werken en ben benieuwd of hij er nog is. Om de een of andere reden heb ik jullie berichten bij 'bekijk nieuwe inhoud' gemist. Vandaar mijn late reactie.

net ff getest. met 75x75 gaat het goed. je moet dan ook nog 'select avatar' klikken. Automatisch verkleinen gaat niet altijd goed. Vooral omdat dit een vierkant moet zijn terwijl foto's meestal rechthoekig zijn.

Te groot misschien? Avatars hebben een maximaal aantal pixels.

De schat van Schenkenshul is daar redelijk in de buurt. gc11rcb De lijst heeft geen super lange multi's. De meeste starters beginnen liever met een kortere tocht.

Ik moet zeggen dat ik nog 2 logjes 'op de plank' had liggen. En zojuist kwam er nog een binnen. 15e mbt cache pseudologica fantastica: Er zijn van die uitdagingen die je gedaan moet hebben in je leven. Nu had ik nog geen 5/5 caches bedwongen en had eigenlijk ook geen zin om daar heel ver voor te reizen. Tot voor kort had ik de mogelijkheid dat ik zo'n soort cache kon doen dus maar uit mijn hoofd gezet. Tot dat daar plots deze sublieme uitdaging tevoorschijn kwam. Het feit dat ik deze nu pas kon doen ligt in het feit dat ik mij uiteraard eerst gedegen voor wilde bereiden. Dat hield dus in gedurende de afgelopen weken een strak regime qua eten (want dat zal tijdens deze tocht vast niet voldoende lukken), duurtraining, krachttraining en werken aan het verbeteren van het uithoudingsvermogen om bij een eventuele aanval van de wilde dieren een geweldige sprint te kunnen trekken. Tevens de meeste afleveringen van Bear Grylls nogmaals bekeken voor de brood- en hoognodige tips. Nadat ik mij dus terdege had voorbereid durfde ik het vandaag wel aan om deze cache te lijf te gaan. Ik had natuurlijk ook qua waypoints een goede voorbereiding gedaan en zodoende had ik waarschijnlijk een kleine voorsprong op de rest. Het eerste waypoint werd, nadat ik een frontale aanval van een aantal hongerige wilde beesten had afgeslagen, na een paar kilometer gelukkig gevonden. Na eindeloos zoeken en puzzelen kon ik dan na verloop van een aantal uren door naar het volgende punt. Hier werd het mij bijna te machtig. Opgeven was echter geen optie. Een boom werd omgehakt, de boot werd gemaakt en met de moed der wanhoop toch de rivier overgestoken in een verwoede poging een beetje verloren tijd goed te maken. Onderweg heb ik met de stevig gehakte peddels de nijlpaarden van mij af kunnen slaan en met slechts zo'n 150 liter extra water in de inmiddels bijna gezonken boot bereikte ik dan toch heelhuids de overkant. Hier werd mijn uithoudingsvermogen en inventiviteit nog meer op de proef gesteld. Blijkbaar hadden de vleesetende pinguïns mij al zien vechten midden op het water met de nijlpaarden en wisten dat er een verzwakte mensachtige aan land zou komen. Direct na de landing op de oever werd ik dan ook door grote hoeveelheden van deze beesten aangevallen. Ik heb ze met de laatste kracht die ik in mij had van mij af kunnen slaan om mij vervolgens een weg te banen door het bijna ondoordringbare woud op weg naar de cache. Op mijn tandvlees werd de beoogde plek dan na lang hakken en breken bereikt en kon het zoeken naar de zeer listig verstopte cache beginnen. Eindelijk, naar mijn idee na wederom een hele lange tijd, had ik dan de flinke box te pakken en mocht tenslotte de krabbel worden gezet. Tot veel meer was ik dan ook niet in staat. Het ruilen van de overvloedig aanwezige coins en tb's heb ik dan ook maar achterwege gelaten. Het kampvuur werd aangestoken (voor de volgende zoekers misschien een goede aanwijzing dat ze goed zitten) en na een paar uur slaap mij weer teruggesleept naar de stalen ros. Met allerlei lichaamsdelen in het verband en met een fors slaapgebrek zit ik nu deze log te schrijven omdat ik de wereld natuurlijk wel wil laten weten dat ik een 5/5 cache (bijna) heelhuids heb volbracht! Nooit meer!! Bedankt & groeten, 16e: Several days in advance, we had already driven to the area of the Sa Oche huts, reconnoitering, just for fun. It was clear that doing the Mount Tiscal would be a major effort for the family, so we organized this well, and booked a guide with the hotel. This would be cache number 500, after 8 years of geocaching, so this is special! We started out with an early breakfast at 08:00 and were all set to go at 08:30 in the lounge, geared up, with proper shoewear, lots of water in the rucksack, and with an anticipatory mindset. At just after nine, the guide showed up with his Defender, and we drove off. The total team included us five, the guide Francisco and three people from an Italian family. Francisco took us the recced road to Sa Oche, and very significantly beyond, through some dried up riverbeds, up 'roads' at breakneck speeds. Obviously, he does this tour very often, as he really knew where to go. Suddenly, long after the road had petered out, he said 'this is the parking place,' and put the Land Rover under some trees at the track side. Indicating the trees, he said 'we'll start on that path'. Path? What path? And it is already so hot here! Time is tennish, altitude is 250m. Every fifty meters (UP!), the guide took the opportunity to explain an interesting aspect of the track, scenery, or the flora and fauna. Fortunately, he did this elaborately in both Italian for the Italians, and in English for us. This did take time, and allowed us to catch our breath again: it could take long enough for us. At the beginning I really had the impression that we were quite fit, but we were nothing compared to the guide. He leaped like a goat to twenty meters onward (UP), and then we stood flabbergasted how on earth we were to get up there where he was. Taking it at an acceptable pace, we did get there, though. The higher we get, the more breath taking the views: spectacular! After at least an hour and a half (two hours? Mostly we lost track of time), and after some 1000 to 1500 meters going, we reached the entry into the doline at some 400m altitude. At last a serious break! PFfff. After doing the rounds of the doline at a very leisurely pace, we had some more resting time, while Francisco chatted with the doline caretaker. Of course I took the opportunity to talk with the caretaker myself too, to get the answers to the earthcache questions, which I sent on by email to the CO. And then we were off again, out of the doline, and higher up to the edge of it. Looking down the precipitous wall is not taken lightly. On the other side of the edge, just above the 'window' we went up through an really steep pass in a narrow crevice to the other side of the mountain, peaking at approx 480m altitude. From here it was even scarier, as the track down was as daunting as the upward track with loose rocks and ridiculous steps to be taken. At last, we got to the end of the cart 'road' that the Land Rover had been driving, and we had a few hundred meters of going downhill at a walkable decline. At close to two o'clock, we drove off in the Land Rover into the fields, to get a nice view of the Mount Tiscali for pictures, and to a mountain well for freshing up. And then back to the hotel where we dropped down in the bar seats with cold drinks, and didn't do anything anymore today! What a great day. We walked for some three hours and did about 3000 meters horizontally (1 km/h...), going up and down again by 230 meters. Compare that with home geocaching at 5-6 km/h walking speed and max rise of 5 meters. Temperature on the mountain started at 20+ degrees in the morning until over 30 during the afternoon Luckily the down hill track was on the shady side of the mountain, but still: Hot! In total, we cooled off in the hotel swimming pool and had an excellent 500th geocache! #500 (!), earthcache #33, highlight of the holiday 17e: (de gebruikte emoticons heb ik moeten wissen omdat dit aan een maximum is gebonden) Found... Allicht... Dat kan niet anders na een wandeling, uitgezet door M & M...Je moet natuurlijk wél zelf snugger zijn en blijven... Dwarreltje zit op een camping. Daar is wél stroom en internet. Dwarreltje is ook voorzien van een laptop, een gps, batterij-oplader, gsm... Echter geen printer Wél een pen . Maar dan moet je natuurlijk wél nauwkeurig zijn, zéker als je een cache van 20 wpts overneemt... Anders sta je op wpt 8, mét de juiste invulling voor wpt 9, maar géén wpt 9 want die heb je vergeten op te schrijven . Maar alé, we hebben een gsm En drie kinderen. En drie schoonkinderen. Aanvang: Dochter 1: Aan het winkelen... Dochter 2: In de bus/trein op weg naar dochter 1... Zoon: Voicemail... Schoonzoon 1: Weggedrukt, is aant werk dus... Schoonzoon 2: Weggedrukt, ??? Schoondochter: Bingo!!! Alleen, die moet ik wel helemaal begeleiden hoe ze op internet bij wpt 9 van een cache ergens in het land komt.... Dit gaat vlot en na enkele minuten heb ik wpt 9 te pakken. Assepoes, Dwarreltje's dank is groot!! We kunnen weer verder na een verplichte pauze van een half uur. Gelukkig wel in de zon Vervolgens wordt Dwarreltje teruggebeld dor schoonzoon 2 en, blijkt later, tot 3x toe door de CO, waarmee inmiddels een smscontact was ontstaan. De wandeling verloopt verder vlot en behalve het 'pad' naar wpt 15, is het genieten. Met een weliswaar lichtgewicht, maar wel 70 cm brede HTB, was deze jungle echt even overleven. De cache zonder problemen gevonden op een heerlijk rustige plaats. Zeven uur gedaan over ruim 21 km. Dwarreltje raakt steeds meer overtuigd dat M&M snappen wat cachen is. Grote klasse! Uit: TB en olifantknuffeltje In: Snoopy toy and candy.

Deze cache heeft 2 x 4 sterren. En dat betekent dat hij ingewikkeld is. En ook dat het terrein moeilijk is. Misschien heb je wat aan de lijst caches voor starters?

tuurlijk. dank voor de tip.

We hebben die cache gekregen. Het is denk ik leuker als het gc-nummer gelijk blijft. De tocht en cache veranderen namelijk niet. Nu nog ff uitzoeken hoe de reviewer te benaderen, een reviewernote kan ik niet kiezen bij 'log your visit'.

Hoi, ik wil mijn mysterie omzetten in een multi. Ik kan het cachetype echter niet veranderen als ik op edit list klik. Wie weet of het kan, en hoe?

Iemand een idee over de vleermuis? Alvast bedankt.

Dat lijkt me een rivierkreeft. Waar zag je die?

Dat is stom! Nieuwe poging: vleermuis vleermuis groot

Wie weet wat voor een soort vleermuis dit is? Vleesmuis Pakweg 5 cm lang. Hij of zij hangt aan de muur van mijn werk. Midden in stadshagen, een nieuwe wijk van zwolle.

Als je je PQ's instelt op meer dan 500 caches dan komen ze niet per mail. Je hoeft ze verder niet te veranderen. Het maximum is 1000. Maar als het alleen om het stoppen van de mail gaat dan kan je ook 501 kiezen. Er is vast ook nog wel een andere mogelijkheid maar dit is wat me te binnen schoot.