remco.1971

Ziet er top uit maar dat hadden de eagles en geoman al gehoord....

Is zo wie zo een goed plan, dan heb je een beetje overzicht over wat er gebeurt en wie en zo....

Coordinaten omzetten? [*]gewoon downen met easygps [*]omzetten naar ozi met geobuddy [*]laden in ozi [*]en je hebt de rd coordinaten....... Nog makkelijker: [*]downen met easygps [*]laden in gps [*]gps instellen op rd..... Volgens mij is dat makkelijk genoeg om voor elkaar te krijgen....

Dit begint er ook weer aardig als lijstje uit te zien... Alleen heb ik nog niet de indruk dat iedereen van dit lijstje afweet, terwijl het toch echt ook onderaan bij GPSsen die wij gebruiken staat.... <hr>Bijgewerkt: 23 juni 2002 14:30 <hr>Autoroute: 3 (Eagles, Geoman, Hawkeyes) CC40: 2 (Bernez, Kapper) Easytravel Pro: 1 (Louisearcher) Easy GPS: 15 (Bernez, Broek, Emenem, Geoman, Gimli, Goofy, GR1, Hawkeyes, Kapper, Louisearcher, P-Terminator, Ralph, Rofo, Siemo, Stefanne, Waterboys) Easy Travel: 3 (Ralph, Waterboys, Willemjan) Expert GPS: 2 (Lex, GR1) Fugawi: 1 (GPSLooney) GarTrax: 1 (Emenem) GARTrip: 6 (Emenem, GR1, Haiwatta, Hawkeyes, Kapper, P-Terminator) Geobuddy: 5 (Bernez, Louisearcher, Gimli, Hawkeyes, Lex) G7ToWin: 1 (Elsinga) GPilotS (palm): 1 (Waterboys) GPSS: 1 (Louisearcher) MapPoint: 2 (Goofy, Ralph) GPSU (demo versie): 0 GPSU (volle versie): 2 (Prof. Y. Lupardi, Stefanne) Mapsend Streets Europe: 1 (Hawkeyes) Mapsource: 24 (Akela-NL, Barny, Brazil, Broek, Chief Joseph, E2137, Elsinga, Emenem, Euro & Co, Geoman, Gimli, Goofy, GPSLooney, GR1, Hawkeyes, Lex, Louisearcher, Megaheks, Mumzle, P-Terminator, Ralph, Rofo, Siemo, Vrolijk) MS Autoroute: 1 (Akela-NL) Ozi Explorer (demo versie): 6 (Emenem, Geoman, Louisearcher, P-Terminator, Siemo) Ozi Explorer (volle versie): 9 (Bernez, Gimli, Goofy, GPSLooney, Hawkeyes, Kapper, Prof. Y Lupardi, Ralph, Vanlinde, Wally) PCTrans: 3 (Akela-NL, Bernez, Waterboys) PsiGar: 1 (Emenem) Route 66: 1 (GPSLooney) TomTom: 3 (Badnews, Emenem, Ernie_9999) Travelmanager: 1 (Kapper) UI-View 32: 1 (Geoman) Visual GPS: 1 (Stefanne) Waypoint +: 2 (Stefanne, Waterboys) <hr>Aantal Progjes: 27 Aantal Gebruikers: 39 <hr>Meest gebruikte: Mapsource: (24) <hr>...Door ons gebruikte GPSsen... Edited By Hawkeyes on juni 23 2002 at 14:21

HP de Tijd 29 juni 2001 DE KLEINE PADVINDER {HP/DE TIJD, 29 juni, 2001} Ik bevind me op N 40° 43.303 W 073° 57.775 oftewel aan het einde van North 8th Street in de Brooklynse wijk Williamsburg. Hier, aan de oever van de East River met een adembenemend uitzicht op de skyline van Manhattan, moet tussen de verroeste autowrakken, bouwafval en ingestorte pieren moet ergens een schat begraven liggen. De coördinaten van deze schat heb ik van de website www.geocaching.com gehaald, het verzamelpunt voor de deelnemers aan een nieuw spel, geo-caching, een moderne vorm van schatzoeken dat gebruik maakt van GPS-ontvangers en internet. Toen de Amerikaanse overheid vorig jaar mei het militaire satellietnetwerk Global Positioning System (GPS) voor algemeen gebruik vrijgaf zal het zich ongetwijfeld niet hebben gerealiseerd dat die beslissing tot dit nieuwe high-tech spel zou leiden. Het GPS is een netwerk van satellieten waarmee je exact je positie op de aardbol kunt bepalen. Ben je in het bezit van een GPS ontvanger, dan weet je altijd precies op welke lengte- en breedtegraad je je bevindt. Zou je bijvoorbeeld naast het monument op de Dam in Amsterdam staan dan zou je GPS ontvanger N 52° 22.384 E 004° 53.603 aangeven. Wat moet een mens met die informatie? Welnu, als je een GPS ontvanger hebt zul je bijvoorbeeld nooit meer in het bos verdwalen. Toets voordat je begint te wandelen simpelweg je coördinaten in en je kunt altijd je weg terugvinden naar je beginpunt. Ook de digitale kaartlezers die je tegenwoordig in duurdere auto’s vindt, maken gebruik van het GPS. Het systeem is al jaren in gebruik, maar tot voor kort had het voor gewone stervelingen weinig praktische waarde. Dat kwam doordat het signaal versleuteld de ether in werd gestuurd en daardoor weinig nauwkeurig was. Een ontvanger had een afwijking van zo’n negentig meter. Maar vorig jaar mei gaf President Clinton het militaire systeem voor algemeen gebruik vrij en slonk de afwijking tot slechts zo’n negen meter. Al snel kwamen een paar originele websurfers op het idee GPS aan het internet te koppelen. Geo-caching was geboren. Het idee achter geo-caching is simpel: verberg een ‘cache’ op een willekeurige plek op aarde, laat de coördinaten en een al dan niet cryptische aanwijzing op de website Geocaching.com achter en de zoektocht kan beginnen. Naar schatting houden inmiddels zo’n tienduizend mensen - voornamelijk in Amerika - zich met deze ‘sport’ bezig. De schatten bestaan meestal uit volstrekt waardeloze prullaria verborgen in een waterdichte container. In een bijgevoegd logboek kunnen de schatzoekers berichten achter laten en ook op de website kunnen de vorderingen van de schatgravers worden gevolgd. De geo-cachers erecode schrijft voor dat schatzoekers de ‘cache’ laten voor wat hij is. Hooguit mag je een prulletje meenemen en er iets voor in de plaats achterlaten. Het spel lijkt deze maand de grote massa te gaan bereiken dankzij de online marketing campagne voor de zomerfilm The Planet of the Apes van Tim Burton. Props uit de film werden in ondermeer San Francisco en New York begraven en de coördinaten via geocaching.com vrijgegeven. Om me de fijne kneepjes van het geo-cachen bij te brengen heeft de New Yorkse medicijnenstudent cache_nInjA (zijn echte naam wil hij niet kwijt) me meegenomen voor een zoektocht langs enkele New Yorkse schatten. De wolkenkrabbers van Manhattan maken de GPS ontvangst aldaar nogal moeilijk en bovendien zijn er middenin de stad weinig geschikte plekjes te vinden om een schat te begraven. Vandaar dat we ons naar de buitenwijken begeven. We beginnen in het fraaie Prospect Park in Brooklyn. Op zijn Magellan 315 GPS ontvanger toetst cache_nInjA de coördinaten van onze eerste schat in. Op het schermpje van de ontvanger die niet veel groter is dan een mobiele telefoon, verschijnt een rudimentaire kaart van de omgeving en een pijltje dat het noordwesten wijst. We blijken ons op een halve mijl van de schat te bevinden. Het enige dat we nu hoeven te doen is de pijl volgen. "Het lijkt allemaal erg makkelijk, maar vergis je niet.", vertelt cache_nInjA die zich ruim een half jaar met het spel bezighoudt. "In een park zul je niet veel hindernissen aantreffen op zoek naar de juiste coördinaten, maar ik ben vaak op prikkeldraad, metershoge muren of rivieren gestuit. De kunst is die hindernissen te overwinnen. Het aardige van geocaching is dat het een online gemeenschap is die tastbaar wordt in de echte wereld. Maar ik heb nog nooit een andere geocacher in levende lijven ontmoet. Dat zou me alleen maar ongemakkelijk maken. Het leuke is dat je op basis van de caches die je vindt en de plekken waar ze verborgen zijn een idee over de schatbegraver vormt. Het mysterieuze aspect, het detective spelen zo je wilt, is wat me er in aantrekt." Na twintig minuten wandelen arriveren we op N 40° 39.734 W 073° 58.132 , de plek waar de schat verborgen zou moeten zijn. Het blijkt een oude stenen brug. Onder de brug loopt een beekje. De aanwijzing op de website voor deze schat luidt "tussen een rots en een harde plek". Cache_nInjA en ik breken ons hoofd over deze aanwijzing. We zoeken tussen de rotsen die aan de rand van de beek liggen, we kijken tussen spleten in de brug. Na een half uur hebben we een verbogen golfclub, een paar gebruikte condooms alsmede een tiental lege bierblikjes gevonden, maar niks dat op een schat lijkt. "Maar je niet druk", zegt cache_nInjA, "zo is het realistischer. In de helft van de speurtochten vind je de schat niet. Misschien heeft iemand anders hem meegenomen." Maar ook onze volgende schat in het Prospect Park blijft verborgen. Deze zou in een boom verstopt zitten aan de rand van een meer. Maar hoe we ook zoeken, we vinden niks. "Je denkt vast dat dit geocaching thing compleet verzonnen is" mompelt cache_nInjA verontschuldigend. "Maar je moet niet vergeten dat het niet om de schat gaat, maar om het zoeken." Om me toch een echte schat te laten vinden, vertrekken we tot slot naar de Brooklynse wijk Williamsburg waar cache_nInjA zelf een cache heeft verstopt. "Dit is een van de mooiste plekken van New York, let maar op." En inderdaad, wanneer we een uurtje later aan de rand van de East River arriveren doemt tussen het onkruid en de stapels oude autobanden de skyline van Manhattan in alle glorie aan de andere kant van de rivier op. "Ik heb zo’n dertig caches in New York en directe omgeving verborgen", vertelt cache_nInjA. ,,Ik probeer mensen via het geocaching de stad te laten zien, ze op een tocht te nemen langs mooie en interessante plekken die ze anders niet zo snel zouden bezoeken." Gewapend met cache_nInjA’s GPS ontvanger en zijn aanwijzingen (‘het draait en zit verpakt in een vuilniszak’) ontdek ik dan eindelijk mijn eerste schat: een tupperwaredoosje verborgen onder het wiel van een uitgebrand bestelbusje. De inhoud: een tegoedbon voor een Caesar Salad van fastfoodketen Wendy’s, een miniatuur ventilator zonder batterijen, een action figure en paar Griekse en Engelse munten. De tegoedbon neem ik mee, en laat er een doosje aspirine voor in de plaats achter. Ook in Nederland is het geocachen inmiddels gesignaleerd. Volgens www.geocaching.com liggen er ondermeer in de Biesbosch, de Lage Vuursche en de Soester Duinen schatten verborgen Jeroen van Bergeijk

.NRC Leestafel week 50 GPS ZORGT VOOR NIEUWE SPORT Dankzij de zegeningen van het Global Positioning System (GPS) is het laatste jaar een nieuwe sport ontstaan, geocaching genaamd. Met een G.P.S. ontvanger kun je de exacte coördinaten van een willekeurige plek bepalen. Het idee van geocaching is dat je een tupperware doos met lekkernijen of hebbedingetjes op een moeilijk bereikbare plek achterlaat en de coördinaten op de Geocaching website zet, waarna anderen jouw 'schat' moeten zien te vinden. Dankzij de zegeningen van het Global Positioning System (GPS) is het laatste jaar een nieuwe sport ontstaan, geocaching genaamd. Met een G.P.S. ontvanger kun je de exacte coördinaten van een willekeurige plek bepalen. Het idee van geocaching is dat je een tupperware doos met lekkernijen of hebbedingetjes op een moeilijk bereikbare plek achterlaat en de coördinaten op de Geocaching website zet, waarna anderen jouw 'schat' moeten zien te vinden. Salon en The New York Times gaan dieper op het fenomeen in.

Kort Stukje over SBB-GeoCaches in Natuurnet Verdwalen mag weer van Staatsbosbeheer Volkskrant 23-06-2001 Van onze verslaggever AMERONGSCHE BERG Nederlanders krijgen meer vrijheid in het bos en op de hei. Staatsbosbeheer, de grootste natuurbezitter van het land, haalt op de Utrechtse Heuvelrug vrijwel alle verbodsborden en hekken weg. Als de natuur dit overleeft, volgen meer gebieden in het land. Alleen kwetsbare plekken blijven beperkt toegankelijk. Daarmee breekt Staatsbosbeheer met een lange traditie. Sinds de jaren dertig mogen Nederlanders zich onder strenge voorwaarden in natuurgebieden bevinden. Wie zich echter buiten de paden begeeft of niet voor zonsondergang terug is op de parkeerplaats, riskeert een boete van de boswachter. Die houding, stelt Staatsbosbeheer, is achterhaald. 'Er groeien generaties op zonder emotionele band met de natuur', waarschuwt woordvoerder J. Kuiper. 'Op lange termijn is dat niet in het belang van de natuur.' De beheerder nodigt bezoekers uit intensiever van de natuur te genieten. Want wat je niet lief hebt, redeneert Staatsbosbeheer, zul je ook niet met verve verdedigen. In een poging wandelaars en jongeren van de gebaande paden te lokken, heeft Staatsbosbeheer vier wandelroutes uitgezet die alleen met een satellietontvanger zijn te vinden. De zogeheten GPS-apparaten wijzen de weg, ongeacht prikkelboes en greppels. Diep in het bos zijn speciale paaltjes geplaatst en is soms een munitiekistje begraven met daarin een gastenboek en een aardigheidje. Wie geen GPS heeft kan er een huren voor 25 gulden per dag. Staatsbosbeheer verwacht geen schade aan het bos. 'Probeer maar eens door braambosjes en jonge Douglassparren te struinen', zegt Kuiper. 'in de praktijk volg je toch kleine paadjes en wildwissels. En mocht het toch uit de hand lopen, kunnen we de borden altijd nog terugzetten.' Natuurmonumenten, wier gebieden vaak grenzen aan die van Staatsbosbeheer, is niet van plan het voorbeeld te volgen. 'Wij vinden recreatie ook belangrijk, maar de natuur is te kwetsbaar voor meer vrijheid.'

Index Land stukje over SBB-GeoCaching Bord voor je kop Spelen in de nieuwe natuur van Nederland Zie ik een verboden toegang bord dan moet ik juist die kant op. Zo ook het mooie pad door de duinen bij Kijkduin. Leek me wel een uitgekiend hardloopparcours en lekker rustig vanwege het verbodsbord dat er neergezet was door m'n eigen waterleidingsbedrijf. Halverwege het parcours werd ik onderschept door de vliegende duinwaterbrigade in een van mijn geld gekochte terreinwagen. Bekeuring! Maar wie was hier nu eigenlijk de natuur en het water aan het vervuilen? Woedend kwam ik thuis en kroop achter m'n computer. Mijn oog viel op een persbericht van Staatsbosbeheer. Gedachten dwaalden af… . Door Ton Biesemaat Onderduiken in het bos Ik kan me de zeer hilarische situatie nog heel goed herinneren. Samen met woudloper Bart de Haas had ik besloten om maar eens van de paden af te gaan. In de nep-wildernis van het Leuvenumse Bos op de Veluwe zouden we een oud spoor van edelherten oppakken. Voor Bart zou dat maar een peulenschil zijn. De grote spoorzoeker wist immers ook zijn weg te vinden door de echte wildernis van het Canadese British Columbia. Onderweg zouden we ook nog eens de nacht doorbrengen in het bos. Hoogtepunt moest worden om de herten tot op vijftig meter afstand te besluipen. Virtueel aanleggen met de ogen en… voorbij. Woudlopen in Nederland is illegaal en pelsjagen nog meer. Vandaar. Alles was klaar voor een illegaal natuurbelevingsfeestje. Want in Nederland mag je nergens van de paden af. Verboden toegang, op de paden blijven, alleen toegankelijk voor kaarthouders van Natuurmomumenten of gewoon privé-bezit. En anders wel militair oefenterrein. Na een goede kop koffie in een pannenkoekenhuis, dat soort herbergen zijn nooit ver weg, schouderden we de rugzakken en liepen het bospad af. Het zo natuurlijke Nederlandse achtergrondgeluid van verkeer begeleidde ons. De spanning hing niet alleen als verkeersstress in de lucht maar was ook bij mij aanwezig vanwege de geopende jacht en het illegale karakter er van. Via een omgevallen boom over de Leuvenumse bosbeek probeerde ik het pad te verlaten. Bart had zijn spoor al opgepikt en door zijn instinct gedreven was Old Shatterhand al door het stroompje gewaad. Een paar natte voeten deerde deze Laagland-trapper niet. "Wat zijn we daar aan het doen?" Van schrik struikelde ik de tegenoverliggende oever op. Dat had ik al gevreesd en nu na nog geen tien minuten woudlopen was het al zover. "Eh, nou ja, we zijn met een wandeling bezig.", antwoordde ik de boswachter van Staatsbosbeheer. De man hing uit het geopende raam van z'n trendy terreinwagen. Zonder uit te stappen, waande hij zich in een reservaat in Kenya?, nam hij mij en Bart met z'n druipende broekspijpen geringschattend op. "Dat is verboden wat jullie doen. Voor deze keer zal ik jullie geen bekeuring geven. Maar terugkomen en op de paden blijven." Daarna startte hij zijn terreinwagen met het logo van Staatsbosbeheer en hobbelde hij weg over het pad. Stond bij het pannenkoekenhuis niet een bord dat het voor motorvoertuigen verboden was? Of haalde ik het door elkaar met de vele wandelroutebordjes dat ik dacht dat er ook zo'n bord stond? Blauwe route 5 kilometer, rood 7 kilometer en oranje 12,5 kilometer. Beteuterd keken we de boswachter na terwijl hij het lawaaibehang van het natuurlijke Nederlandse verkeer versterkte. Zou de man zijn tegenstrijdige situatie hebben begrepen? Dat kon haast niet want hij zat heel parmantig en autoritair in zijn safariwagen. Weer over de omgevallen boom en Bart had toch al natte voeten. Uren verder blijft mijn Arendsoog opeens stokstijf staan. Zijn ogen flitsen heen en weer. Bart is zijn prooi op het spoor. Hij zakt door z'n knieën en tuurt het donkere bos in. "Er lopen hier verse sporen van herten.", fluistert hij. Sluipend door het bos zien we ze opeens. Virtueel leg ik, de pelsjager uit mijn jeugddromen die ik ben, aan… de herten zien ons nu. Met luid gekraak spurten de verraste edelherten door het bos. Die avond lagen we in het bos in onze slaapzakken en dankzij de Beerenburg en de hertenjacht werd het een spannende avond vol Canadese woudloperverhalen. De boswachter van Staatsbosbeheer had toen al uren geleden zijn terreinwagen naast de boswachterswoning geparkeerd. Verboden toegang voor onbevoegden. Satellietontvangst onder de bomen is slecht! Slechts 3 van de 12 zijn beschikbaar. Het persbericht "Aan het begin van de zomer, introduceert Staatsbosbeheer een aantal GPS-wandelingen op de Utrechtse Heuvelrug, een nieuwe vorm van individuele natuurbeleving in Nederland." Zo begon het persbericht van Staatsbosbeheer. "Recreatie onderzoek in de terreinen van Staatsbosbeheer wijst uit, dat steeds meer mensen op zoek zijn naar rust en ruimte. Vooral zelf zoeken naar verborgen plekjes en het idee te hebben even alleen op de wereld te zijn, is voor steeds meer mensen de ultieme manier van natuurbeleving. Wie het zat is met hordes mensen de paaltjes routes te volgen, kan nu met een satellietontvanger via een eigen gekozen route onbekende plekjes ontdekken. De boswachter heeft hiervoor landschappelijk interessante en boeiende plekken gemarkeerd en voorzien van GPS coördinaten." Het persbericht kwam met de sterke mededeling dat de ingevoerde waypoints (de coördinaten) er voor zouden zorgen dat je geen last meer hebt van andere paaltjeswandelaars. Op de waypoints heeft de boswachter dan ook nog een leuk informatiepakket begraven. Het satellietnavigatiewonder kon je in een ééntweetje met Bever Zwerfsport met ingebrachte waypoints ook huren. Ecologische schade als je de paden verliet werd niet voorzien. Wat ik in m'n woede achter m'n computer wel voorzie is dezelfde virtuele paaltjesroute. Stompzinnig van waypoint naar waypoint struinen met z'fn allen. Geef mij maar virtueel pelsjagen en daarbij wil ik geen waypoints achterna lopen. Ik ben geen slaaf van Staatsbosbeheer. Laat alsjeblieft de verbodsborden hangen. Niet van de paden afwijken! Verboden voor GPS-bezitters! Echte vrijheidszoekers vinden achter de verbodsbordjes namelijk de ultieme manier van natuurbeleving.

Staats Bos Beheer in Trouw GPS-wandeling / Alleen op de wereld met een gps door Haro Hielkema 2001-06-25 AMERONGEN - De pijl op de gps-ontvanger wijst naar '3 uur'. Pal naar rechts dus. Daar waar geen pad loopt, het bos ruig is en overal omgewaaide bomen liggen. We moeten óf omlopen óf dwars door de bush heen. De boswachter geeft het voorbeeld: struinen mag! Nota bene met Staatsbosbeheer. En met de satellieten. Het ruim honderdjarige Staatsbosbeheer, dat toch lang het odium had dat je vooral op de paden moest blijven, introduceerde gisteren op de Utrechtse Heuvelrug een aantal gps-wandelingen en daarmee 'een nieuwe vorm van individuele natuurbeleving'. Wie ervan baalt om met hordes mensen langs gekleurde paaltjes te wandelen, kan nu met een satellietontvanger in de hand een eigen route kiezen en in alle rust rondbanjeren. De boswachters hebben voorlopig vier wandelingen 'uitgezet', die met het moderne Global Positioning System (gps) kunnen worden gemaakt: op de Amerongse Berg, bij Leersum, rond Austerlitz en in de buurt van Lage Vuursche. Op de website van Staatsbosbeheer worden coordinaten vermeld, de zogenoemde waypoint-files, die gezamenlijk een route vormen. Bovendien staat er informatie over het landschap waarin men gaat lopen, het vertrekpunt en de op te zoeken punten. Als de coördinaten zijn ingevoerd in de gps, kan de wandelaar zijn gang gaan. Het bos is vrij op de Heuvelrug, de verbodsbordjes zijn weggehaald, je mag met je satellietontvanger overal rondbanjeren. Het gps-je (dat op dezelfde manier werkt als een navigatiesysteem in een auto) is geen kompas, je volgt ook geen voorgeprogrammeerde route, je hebt alleen punten die je afloopt. En als je daarvoor kiest is dat dwars door een gebied met omgevallen bomen of via een superstil stukje bos, waar de paaltjeswandelaar van z'n levensdagen niet komt. De punten die de boswachters hebben gekozen, zijn interessante locaties in het gebied -bijvoorbeeld een grafheuvel, een bijzondere boom of (om het extra spannend te maken) een schatkistje. Dat zit ergens verstopt in het bos en bevat een logboekje waarin de wandelaar zijn ervaringen kan opschrijven, een prehistorisch vuursteentje of pijlpuntje dat als souvenir mag worden meegenomen en een wegwerpcameraatje om ter plekke een plaatje te schieten. Wie niet beschikt over een eigen gps, kan zo'n apparaat huren. Staatsbosbeheer heeft daarover een afspraak gemaakt met Bever Zwerfsport, die een voorgeprogrammeerde ontvanger voor 25 gulden beschikbaar stelt. Opzichter Coert Donker heeft de geesten binnen Staatsbosbeheer rijp gemaakt voor gps. ,,Het is volgens mij de eerste terreinbeheerder in de wereld die dit doet. Gps is niet nieuw. Buitensporters die de woestijn intrekken of door andere landschappen zonder herkenningspunten reizen, werken er allang mee. We hebben nu vier wandelingen, die we op elk moment kunnen veranderen: andere coördinaten, nieuwe routes. Als het idee aanslaat, verwacht ik dat het ook snel in andere terreinen wordt ingevoerd. Het is vooral ook leuk voor de jeugd; we hopen dat we zo verjonging krijgen in ons publiek. Maar ook digibeten kunnen met gps overweg. Binnen een half uur hebben ze het onder de knie. En als je dan met zo'n apparaatje door het bos struint, voel je je echt alleen op de wereld.

NRC stukje 20-12-2001 Ander linkje naar zelfde stukje Spoorzoeken nieuwe stijl Het schatzoeken in Nederland kent een eigentijdse variant: geocaching. Ofwel: met een gps in je hand op zoek naar 'caches' in bossen, steden en duinen. Een combinatie van natuurbeleving, elektronica en scoringsdrift. anthon keuchenius Het spel kan beginnen.'' Handenwrijvend stapt Hawkeyes af op de laatste ANWB-paddestoel. Hij voert de gegevens in en laat zijn palmtop rekenen: 52°.22.123 noorderbreedte en 4°.52.229 oosterlengte, daar moet de schat liggen. Bijna vier uur ben ik al onderweg met Hawkeyes, in het echt Remco (30) en met het uiterlijk van Crocodile Dundee: lang en lenig, blauwe ogen, blonde manen en volledig outdoor. Dit is zijn vijfenzeventigste cache en Hawkeyes is daarmee tot nader order meesterschatzoeker van Nederland. Bijna alle vrije dagen trekt hij het land in, vergezeld van proviand, regenjas en onafscheidelijke global positioning sytem (gps): een modern kompas op zaktelefoonformaat. Via het signaal van vierentwintig Amerikaanse satellieten weet een gps altijd en overal waar hij is. Thuis heeft Hawkeyes de coördinaten van de cache gedownload van www.geocaching.com en daar zijn gps mee gevoerd. Een pijltje op het scherm laat bij elke stap zien welke kant we op moeten. Dit is een vrij moeilijke cache, een multi-cache met een boel sterren. De tocht voert langs twaalf waypoints, in dit geval ANWB-paddestoelen in recreatiegebied 't Twiske, onder de rook van Amsterdam. Van elke paddestoel moeten gegevens overgenomen worden. Het saldo aan cijfers moet opgeteld, gekwadrateerd en vervolgens ingewikkeld versleuteld. De berekening laat Hawkeyes door zijn palmtop maken. Eenmaal enter en we hebben de precieze coördinaten van ons doel: de cache. Vooralsnog is het lopen van waypoint naar waypoint. Voortdurend turen op de gps is interessant voor de onervaren verslaggever, maar onhandig, want plassen en paardenvijgen loeren. Hawkeyes zegt niets en geniet van een bruine kiekendief die over het riet scheert, een zwerm grauwe ganzen die gakkend neerstrijkt. Met zijn lange benen heeft Hawkeyes de pas er goed in, zegt ook de gps: 6.1 km per uur. De trein naar Enkhuizen tuft in de verte langs Oostzaanse puntdakjes, een gevaarlijk brommend vliegtuig verstopt zich in de laaghangende wolken. Het gemiezer gaat bijna ongemerkt over in echte regen. Af en toe kijkt Hawkeyes ook op de gewone papieren kaart: ,,Even spieken.'' ,,Hij is lang bezig geweest met rekenen, die jongen'', zegt Hawkeyes terloops over de bouwer van de 't Twiske-cache. Zelf 'bouwt' Hawkeyes ook caches, van drie heeft hij de gegevens al naar www.geocaching.com gestuurd. ,,Ik ben nu bezig met de first dutch wheelchair cache. Voor het eind van het jaar wil ik ook de first dutch snorkling cache af hebben.'' De wheelchair cache is rollend te vinden in hartje Utrecht, met gps uiteraard. De snorkling cache gaat diep de Maarseveensche plassen in en krijgt vijf sterren. Voor caches met vijf sterren zijn altijd hulpmiddelen nodig: klimijzers, duikpakken, snorkels etc. Caches liggen over de hele wereld verspreid. Op www.geocaching.com/map ziet vooral de Angelsaksische wereld zwart van de caches. Maar ook in Afrika liggen ze, en zelfs in Saoedi-Arabië is nog een cache te zoeken. Geocaching groeit als kool naar schatting telt Nederland zo'n honderd beoefenaars en is veel populairder dan het Britse letterboxing, waarbij het ook gaat om schatzoeken, maar dan artistieker en met ouderwetse navigatiemiddelen. Maar niet iedereen is enthousiast over de jonge geocaching community. Onlangs kreeg de vereniging ruzie met een dame van wandelvereniging Te Voet. Die had de boyscout cache gezocht en het spel in haar verenigingsblad onverantwoord genoemd. De cache lag namelijk tussen spoor- en snelweg en wie verdwaalde zou ook nog eens in een afwerkbos voor homoseksuele mannen terecht kunnen komen. Ze had zelfs de politie gebeld, zo boos was ze. Het was dom van die mevrouw, besloten de geocachers in hun forum, maar de boyscout cache moest weg, omwille van de goede naam. Kennen doen ze elkaar nauwelijks, de geocachers. Communiceren doen ze vooral digitaal. Pas vorige maand zag een deel van hen elkaar voor het eerst, bij een halloween event. Daar bleek de community overwegend jong en individueel, maar ook weleens een gezin, en vaak ouder dan 40. ,,You are approaching target'', meldt de gps. We moeten het pad af, zoveel is wel duidelijk. Zompig wordt het, en de bodem veert mee bij elke stap. We weten niet wat we zoeken, elke cache is anders, al zijn ze alle waterdicht. We vinden de groene container ten slotte onder een enorme graspol. We vullen het logboek in, fotograferen onszelf met de Kodak snapshot en stoppen hem terug in de container. Hawkeyes vult de verzameling in de container aan met een Deens blikje haring dat hij afgelopen zomer vond in een Duitse cache. De oorspronkelijke eigenaar krijgt vanavond een mailtje met de nieuwe locatie. De bouwer van de 't Twiske-cache krijgt een mailtje met complimenten. En vrijdag gaat Hawkeyes weer op zoek naar de volgende cache: ,,Dit is leuker dan gewoon wandelen. En je komt op plekken waar je anders nooit zou komen.'' 20 december 2001

PDF Manual van de 2000 (2,18 Mb) Op pagina 38 (van de 60) vind je antwoord op je vraag....(pagina nummer 33 van je manual....EUROP -> European 1950) (zie ook dit plaatje)

Vijf in het land Zaterdag 03-03-2002 (deel 1) Vijf in het land Zaterdag 03-03-2002 (deel 2) Uitzending met Libr@ bij Valkenberg

Radio Brabant (MP3 download) Radio Brabant (WMA download) Uitzending met Libr@

Telegraaf magazine (zaterdag bijlage) Komt stukje in over geocaching als hobby, stukje lifstyle, met fotoos etc... (bericht volgt hier wanneer het uitkomt)

Telegraaf Digilink Schatgraven voor gadgetliefhebbers Van onze redactie AMSTERDAM - Zo'n 90 duizend mensen in 103 landen doen inmiddels mee aan een moderne variant van schatgraven. Uitgerust met een GPS zoeken zij met behulp van aanwijzingen op de site Geocaching.com naar verstopte 'schatten'. Foto David Ulmer (Bron AP) De man achter het spel Geocaching is de 55-jarige David Ulmer. Twee jaar gelden verstopte Ulmer een blik bonen, een kompas en een videoband vlakbij zijn huis in Clackamas County. Vervolgens liet hij de coördinaten achter in een chatroom en daagde mensen uit zijn 'schat' te vinden. Iemand nam zijn uitdaging aan en het spel was geboren. Ulmer kwam op het idee van Geocaching omdat hij het GPS navigatie systeem voor nieuwe dingen wilde gebruiken. GPS is een verzameling satellieten die navigatiesignalen leveren aan iedereen die in het bezit is van een ontvanger. Foto GPS van David Ulmer (Bron AP) De schatten die via GeoCaching.com worden verstopt hebben weinig materiële waarde. Het gaat de spelers dan ook niet om de inhoud. Degene die na soms dagen zoeken de schat vindt in een oude boomstronk, kijkt even naar de inhoud. Vervolgens wordt de schat weer teruggestopt. Voor de volgende speler.

Hcc (zeer kort stukje) Schatgraven met een GPS Bij de nieuwste variant van schatgraven gaat het meer om het spel dan om de opbrengst. De inzet vormt vaak niet meer dan een blik bonen dat op verschillende locaties in de wereld is verstopt. Aan de hand van enkele aanwijzingen op Geocom.com en uitgerust met een GPS zijn al meer dan 90000 mensen in 108 landen aan het zoeken. Ook in Nederland liggen al verscheidene zogeheten 'caches' op eerlijke vinders te wachten.

Rekenhulpjes (in exel) nodig? ....rekenhulpjes voor multicaches.... Als je er eentje wilt die er nog niet bijzit....stuur me een berichtje of meeltje....ga ik die voor je maken....

Ziet er redelijk uit...wij zijn ook al vergevorderd zoeken alleen nog naar een methode om de aternatieve teksten direct bij te laten werken (html) zodat het de naam van de cache weergeeft als je er met je muis op staat..... Verder maken van kaart en invoeren van punten lukt al op de zeretomaat methode (au-tomatisch).... maar dank voor het meedenken, wellicht heeft het toch nog wat andere ideetjes tot gevolg.... :cool:

Heb het gemist.... komt het nog op het net ergens....?

Je kunt nu veel extra's opgeven bij je cache pagina op .com "my cache page" Hoef je nooit meer je website en zo in te tikken, en als die veranderd (of je nickname) dan doet die dat door de hele database heen....

Bring it on....(kom maar op)....ik vind puzzelcaches errug goed...!

hear hear

Als je niet een Vista, Summit of Map 76[b:post_uid0]S[/b:post_uid0] hebt, dan heb je geen digitaal kompas en werkt de kompas roos heel goed als je rechtdoor met dezelfde snelheid loopt/beweegd en goed ontvangst hebt....

Er komt een uitgebreider stuk in het magazine, maar daar zijn ze nog ff mee bezig....zondag worden er fotoos gemaakt en het 'gesprekje' is al geweest....

Super linkjes...!!!!!!!!!!