Tismilucas

Onbekend maakt onbemind: An sich lijkt me de insteek sport en/of hobby niet het primaire uitgangspunt om een instantie of overheid over de streep te trekken. Bij de instantie/overheid/grondeigenaar zal het gaan om de in zijn ogen verwachte overlast in al zijn vormen te beperken. 'Men moet iets van mij, ik ken het niet, dus overlast...' Een kortzichtige gedachte maar geen ondenkbeeldige. Vervolgens zal bij de overkant van de tafel eerder het imago van de beoefenaars in zijn algemeenheid van doorslaggevende betekenis zijn om het gesprek open voort te zetten (uitgezonderd natuurlijk als iets absoluut niet kan) dan met het feit of iets een sport of een hobby wordt genoemd. Dat is ook wat ik tussen de regels door wilde laten dooschemeren in mijn bijdrage. En laten we wel wezen ook jijzelf bent natuurlijk een heel belangrijke factor in het totaal. Hij heeft jou niet nodig, jij hem wel. Ik ben zelf volop aan het nadenken een mysterie uit te zetten. Daar komt nogal wat bij kijken. Mijn insteek is om de overzijde van de tafel net zo enthousiast te krijgen als dat ik zelf ben. Laat de meerwaarde zien. 'What's in it for me' is vaker de onuitgesproken gedachte, en die is er altijd wel op een of andere manier te halen. Een stadscache kan iets extra's krijgen door een VVV er in te proberen te betrekken. Het gaat naar mijn idee dus helemaal niet om toestemming maar om overeenstemming. Punt is wel dat je imago zienderogen daalt als de beheerder merkt dat je mede-cachers en dat hoeven er echt maar een paar te zijn, de boel verzieken. Tot slot: En laten we bij het uitzetten van een cache in het bos eens wat minder alu-plaatjes op levende bomen schroeven.

Daarom juist maak ik er nog eens op een preekmode manier melding van. Laten we dat doen wat mag en dat laten wat niet is toegestaan en de andere gebruiker van het bos of wat dan ook de ruimte geven. Ons land is al klein genoeg maar heeft genoeg voor iedereen te bieden. Met respect voor anderen en andermans eigendom krijg je respect terug. Het zal de beheerder dan een stuk gemakkelijker zijn toestemming te geven.

Euuh, sport... hobby... ? Ik zou er nog verslaving aan willen toevoegen Sedert enige maanden bezig en het heeft ons al tot in Frankrijk gebracht. Vrienden hebben ons met geocaching in aanraking gebracht en het brengt leven in wat anders 'saaie' wandelingen zouden worden. Kortom sport of hobby 'what's in a name...?'. Plezier er aan beleven, uitdaging zoeken, bezig zijn met je omgeving, vrienden, gezin, mensen leren kennen. Kortom een heel sociale bezigheid. Lees ik net de topic even helemaal door... kom ik verslaving inderdaad al tegen...warempel van degenen die het op ons hebben overgedragen [] [off-topic - preekmode] Wel even een opmerking over het fenomeen mountainbiker... Ben d'r zelf namelijk ook één. En het moet me van het hart dat (natuurlijk de overtreders daar gelaten) het merendeel van ons nooit buiten het parcours komen. Vandaag Mergel 3 gelopen. Deze route voert voor een merendeel over een mountainbike-parcours. Niets stuk gereden, mountainbikers schuwen een beetje modder of water niet, anders moet je maar een reet-fiets gaan rijden en op het asfalt blijven. Maar, wat me wel opviel was dat het gros van de wandelende dus waarschijnlijk ook de geocachende medemens al snel de plassen en modderpoelen omzeilt door een alternatief single-track te openen. Dus van het pad af het bos een paar meter in, kruipelhout door etc. Al snel volgen er meer en een nieuwe route is geboren. Daarnaast kan ik me geen enkel schoenprofiel of mountainbikeband voor de geest halen in de vorm van hoeven. Kennelijk voelt de paardrijdende medemens zich verheven boven alle bepalingen en laat zijn edel dier de paden mooi open slaan met het achterlaten van hier een daar een verse hoop. Kennelijk is de gedachte wie na mij komt die dan zorgt. Om maar eens een zijsprong te maken naar de Zonnekoning. [on-topic]

Tja, tismilucas... Ooit eens gestart op een forum voor smartphone's en pda's. Als Zeeuws-Vlaming geboren maar alweer een 25 jaar in Limburg wonende, toch mijn eigen dialect niet vergeten. Dus 'tis-mi-Lucas' betekent gewoonweg 'met Lucas' (mijn voornaam)

Wij doen er vaak nog een aantal foto's bij. Laat daarmee zien dat iedere cache de moeite is om te doen.