Dit was typisch een draadje dat ik met veel interesse heb zitten lezen.
Ten eerste omdat het onderwerp van het draadje ook mij erg interesseert: hoe kan je zonder "op te vallen" een tijd naar iets zoeken, zonder dat passanten argwaan krijgen. Ook ik heb weleens van die momenten dat je denkt: wat zullen zij nou van mij denken?. Soms is het ook wel een voordeel om geocacher te zijn. Nog nooit heb ik bij de cache Maritiem Museum zo lang en aandachtig naar een motor van een schip kunnen kijken. En er is niemand die dat dan vreemd vindt. Ik heb er in dit draadje in ieder geval een paar handige tips en trucs bijgeleerd, waarvoor hartelijk dank.
Verder verandere het draadje een paar keer van topic. Er werden andere problemen besproken en er werd kritiek geleverd op het bespreken van deze problemen door anderen.
Wat mij daarbij steeds opvalt is dat fora zo lastig zijn om je gevoel te uiten. Ik merk het zelf ook dat ik in het schrijven lastig gevoelens kwijt kan. het geschreven woord mist toch een stukje intonatie die je met je stem wel kan leggen en een stukje non verbale communicatie (lachen, fronsen) die met een smileys maar lastig te benaderen zijn. Vreemd is dat lezers toch vaak een gevoel bij een post van een ander krijgen in een forum, die de poster er helemaal niet mee bedoeld heeft. En de poster wordt daar ook op aangesproken.
Ik kan me voorstellen dat sommige posts bij lezers een irritatie teweeg kunnen brengen. Ik vind dat het aan de ervaren posters op dit forum om gevoel en verstand te scheiden en dit in hun reacties in dit draadje mee te wegen.