Mijn Eerste Schreden (Op Verzoek)

[Dagwacht]

Tijdens een gezellige familiebijeenkomst in de winter van 2009 wilden onze beide zoons naar buiten. Wij snapten er helemaal niks van. Sowieso wilden ze eigenlijk nooit naar buiten en nu ineens midden in de winter wél, terwijl het had gesneeuwd, nota bene! Uren later kwamen ze terug, helemaal verkleumd. Ze hadden het niet gevonden. Ze zouden het nog wel eens proberen als de sneeuw weg was. We snapten er nog nog steeds niks van.

Niet lang erna werden we uitgenodigd om samen een wandeling te gaan maken en onderweg wat te puzzelen. Mevrouw Dagwacht houdt wel van puzzelen, dus vort met de geit.

We hebben, zo bleek later, een multi gelopen bij Grave. Een leuke ervaring. Met een GPS, nog nooit van gehoord, gingen we van punt tot punt en steeds kwamen we een stukje verder richting het einddoel.
We moesten iets zoeken bij de 'punten', maar wat?? Uiteindelijk werd het einddoel uitgerekend. Hier moesten we de 'schat' dus vinden. Waar ergens precies? Geen idee. Zoon GeoLunatics vond een boomstronk met een scharnierend gedeelte waaronder de 'schat' zich bevond. Hij kon hier wel blij van worden, was zijn opmerking. Wij vonden de omgeving prachtig, een gebied waar we nog nooit waren geweest. Dáár werden wij blij van.

We zouden in de maanden erna meerdere wandelingen doen waarbij we steeds meer zin kregen om ook zelfstandig aan de slag te gaan. Het grappige is dat, nu de beginfase weer de revue passeert, het duidelijk wordt hoeveel je geleerd hebt in de afgelopen jaren.
Verstopmethoden die je al van verre herkent. En toch word je regelmatig verrast door de inventiviteit van de leggers. En dan de leuke plekjes waar je komt. En niet te vergeten: Een hobby die we sámen doen. Naast die gezamenlijke hobby die we hebben sinds we verkering kregen, dat dan weer wel.

Soms zijn de handelingen puur routine (het invullen van de naam op het logrolletje) maar meestal zijn we na afloop (van een dagje cachen) toch heel tevreden en ontspannen.

19 juni 2014 bewerkt door Dagwacht