Hoi Janine,
Hier ook nog een vrouwelijk groentje. Ik voel me ook niet echt gemakkelijk als ik langzaam lopend het nulpunt aan het zoeken ben in een omgeving waar mensen rondlopen
Ik bedoel; naar een beeldje (hier moet het echt zijn) midden op een pleintje KIJKEN kan nog wel, maar daarna er ook nog aan staan "frummelen"?
Laatst nog een half uur door de bosjes lopen struinen.... Maar ja, man of vrouw maakt dan niet zoveel uit, denk ik. Bosjes zijn bosjes
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er serieus over nagedacht heb om een soort bescherming voor mezelf mee te nemen, als vrouw alleen ben je sowieso wat kwetsbaarder.
"Door de weeks" ga ik in mijn eentje op stap en zoek caches in de buurt. In het weekend zoek ik ze wat verder weg om met man en honden te kunnen wandelen.
Ik merk wel dat het verschil maakt of je alleen of met z'n tweeën bent. Ik durf dan inderdaad wat meer omdat de situatie dan iets "normaler" is, je kan dan "gewoon" even praatje maken. En ook een afgelegen bos inlopen is dan geen probleem.
Ik denk dat als je er wat langer mee bezig bent je wel contacten gaat leggen en met iemand anders een team zou kunnen vormen.
groetje,
Helene
PS: Hallo allemaal, ik lurk al een tijdje mee, nu pas mijn eerste post.