anne

Waarom is dat jammer? Je bent er toch geweest? Dat is jammer omdat sommige gearchiveerde caches niet meer te loggen zijn :-) Waarom is dat jammer? Je bent er toch geweest? Dat is jammer omdat sommige gearchiveerde caches niet meer te loggen zijn :-) Zoals bijvoorbeeld GC3D03

Ik heb hetzelfde gedaan. In 2001 hebben wij Zuurtje en Anne allebei een account aangemaakt bij Geocaching.com. In de eerste jaren daarna heeft Zuurtje onder zijn account de caches gelogd die we gedaan hadden. Hij vond echter ook veel caches zonder mijn aanwezigheid. Daarom ben ik op een gegeven moment onder mijn account alle caches gaan loggen die ik bezocht had. Daarbij waren dus ook veel gearchiveerde caches. Ik heb ze wel gelogd maar ik heb ze ook gevonden en mijn naam ook in het logboekje gezet. Daarnaast waren er al een heleboel caches verdwenen en niet meer te loggen. Jammer. Vanaf die tijd log ik onder mijn eigen naam.

Zie ik dat Zuurtje zich aanmeldt maar vergeet Anne te vermelden. Bij deze.

De steen is sterk maar het ijzer breekt hem. Het ijzer is sterk maar het vuur smelt het. Het vuur is sterk maar het water blust het. Het water is sterk maar de zon verdampt het. De zon is sterk maar de wolk verduistert haar. De wolk is sterk maar de wind drijft hem voort. De wind is sterk maar de mens weerstaat hem. De mens is sterk maar de dood slaat hem neer. De dood is sterk maar sterker dan de dood is de liefde: Want liefde vergaat nimmer! Heel veel sterkte in deze zware tijd en zoek steun en liefde bij elkaar. ZUURTJE & ANNE

Denk aan het 11e gebod: "Gij zulth niet geschnaaid worden!" Zonnig spoor ZUURTJE

We hopen dat ze snel gevonden wordt. Heel veel sterkte Zuurtje en Anne

Joepie, Zuurtje landt 5 juli weer in Nederland (Eindhoven)!!!! Het aftellen is begonnen

Er staan weer heel veel nieuwe foto's van zuurtje op de website: http://members.home.nl/zur.kleinsmiede

Nieuwsbrief nr. 4, zondag 23 mei per mail ontvangen.! Aan alle lezers: Salaam Aleikum, Slonek? [hoe gaat ‘t?] Mij gaat het hier zjeen! [goed]. Zoals in de vorige brief al aangegeven zat ik 13 dagen in de woestijn [zijn er 16 geworden] en daar gebeurt niet zoveel. [Dacht ik!]. Dit schrijven is dus in As Salman tot stand gekomen en wordt verstuurd op het moment dat ik weer terug ben in Camp Smitty, of er moet weer de status "Black hole" [geen contact met het thuisfront] afgekondigd zijn. Jullie zien ’t wel. As Salman Na 3 maanden komt er een einde aan de intensieve betrokkenheid van de NL's bij het reilen en zeilen in dit woestijndorp. Tja de laatste 2 weken continue NL aanwezigheid in het fort en het dorp zijn ingegaan. Je merkt aan de mensen dat ze het jammer vinden dat we hier weggaan. De NL’s zorgen toch voor wat stabiliteit en wat extra voorzieningen. Bv krijgt de ICDC van ons dagelijks 4 dozen met 12 flessen drinkwater. Dat valt dus weg. De sgt I Cor van den Dungen, die hier al die maanden de inwendige dienst heeft geregeld is genezerik en voor de Iraki’s een echte dokter. De NL’s hebben hier wat zwaardere wapens [anti-tank en mitrailleurs] dan de IP en ICDC, om ingeval van calamiteit het fort en het dorp te beschermen. Ook geven we geld uit in het dorp aan verschillende kleine projecten, als het schilderen van een ziekenzaalen het ophangen van gordijnen aldaar, we kopen tubes tandpasta om uit te delen op de scholen in het kader van het "tandenpoetsen-project" en de onderhoudsgroep van de A-cie heeft gekeken en geholpen bij het onderhoud van de plaatselijke energievoorziening. Deze bestaat uit 5 grote aggregaten, waarvan er 3 defect zijn. Mensen van CIMIC [Civiel militaire Coöperatie] zijn hier de afgelopen week geweest om het gebouw van de City Councel [gemeente bestuur] officieel te openen. Tevens hebben er aanpassingen in één van de 3 scholen plaatsgevonden en ook dat werd gevierd. Tandenpoetsen-project "Via de jeugd bereik je de gehele bevolking." Is de kreet die ook opgeld doet bij dit project. Kinderen zijn hier bijna heilig en als je die voor je weet te winnen is de strijd om de gunst van de bevolking al bijna beslist. De soldaten van de vaste staf hier zijn de laatste dagen naar de scholen geweest om daar tandenpoetsles te geven en tandenborstels en tandpasta uit te delen. Nu het einde nadert, op dit moment is het dinsdag en zaterdag gaan we weg, zijn we ook bezig om van de voorraad gevechtsrantsoenen dat we hier nog in opslag hebben te verdelen. Deze kunnen dan door het ICDC-personeel in het dorp worden verdeeld. Voedsel/water-project We proberen twee of misschien wel vier vliegen in een klap te slaan [is hier lastig, door de hoge temperatuur zijn de vliegen uitermate actief] door de voorraad gevechtsrantsoenen en flessen water die we hier nog in opslag hebben uit te laten delen door het ICDC-personeel aan de meest behoeftige gezinnen van As Salman. Zo hoeven wij dat niet mee terug te nemen, hebben de gezinnen iets aparts op tafel en wordt het imago van de ICDC en de NL's opgepoetst. Het ICDC-personeel heeft onze vrachtwagen beladen met alle dozen en flessen. ’s Och-tends is de 1e sectie vertrokken om het noordelijke deel van het dorp te voorzien. Onder super-visie van mijn collega zijn de pakketten, welke bestonden uit 2 dozen gevechts-rantsoen, 2 blikken Struik, 2 flessen water en een doosje tandenstokers [over van dat andere project], uitgedeeld. 's Middags ben ik zelf ook meegeweest. We begonnen om 16.00 uur en waren om 19.00 uur pas terug in het fort. Je kunt begrijpen dat zo'n actie de jeugd in het dorp mobiliseert. Er is wat te doen! Drommen kinderen zwermen om de auto's heen, hangen in het portier en proberen te converseren. Sommigen kennen wat engels en verder gaat het met handen en voeten. Natuurlijk moet iedereen op de foto en ze zijn intussen ook op de hoogte dat je digitale foto's gelijk op de camera kunt bekijken. Aan het eind van de ronde had ik 75 foto's gemaakt. Gelukkig konden er vele worden gewist, maar ik moet zeggen dat er zeer fraaie plaatjes bij zitten. De meisjes in het dorp hadden extra geluk, want deze kwamen in aanmerking voor het speelgoed dat we te verdelen hadden. Nooit genoeg natuur-lijk maar alles is verdeeld. Ook de fietsjes, zo'n 10 in totaal zijn verstrekt aan van te voren bepaalde erg arme gezinnen. Hebben we werkelijk iedreen gehad? Heeft er niemand dubbel gekregen? Zijn de fietsjes echt wel op de juiste plaats beland? We zullen er wel nooit achter komen, het "overall-gevoel" is echter goed en daar doen we 't maar mee. Post Als er iets is wat de gemoederen kan bewegen is dit het wel. ************* stop het schrijven!!!!!!!!!!!! Op dit moment komt er een konvooi uit Smitty binnen en wat hebben ze bij zich????????? POST voor mij!!!!!!!!!!!**************** De afgelopen week zijn er diverse malen mensen hier op bezoek geweest en die hadden elke keer post bij zich voor het hier geplaatste personeel, alleen niet de post voor mij. Dat lag nl in mijn fab en ondanks diverse verzoeken bleef dit daar liggen. Ik maakte me al geen illusies dat ik het hier nog ging zien, maar de wonderen zijn Irak nog niet uit. Wat zat er bij vraag je je misschien af, hierbij een overzicht: 2 x een pakje van mijn lieftallige chtgenote met in elk pakket een boek [in Europa van Geert Mak, 1223 blz leesplezier!] en een bundel Vroege Vogels Jubileumverzen van Ivo de Wijs [de normale zondagochtendactiviteit van mij, Vroege Vogels luisteren]. Ook in de pakketten lege CD’s om jullie weer van foto’s te voorzien en een CD van Maurice met beelden van de Vossenjacht die de scoutinggroep pres. Steyn tijdens de Nationale Scoutingdag in Deventer georganiseerd had en een impressie van Koninginnedag in ons eigen Diepenveen. Zoals vanouds ziet de vossenjacht en geslaagd uit, veel "vreemde" figuren door de binnenstad en bij de afsluiting lekker puzzelen met letters om een zijn te vormen. Ik vond dat Everdine er wel heel raar bij liep, is zij niet opgepakt door de stadswachten? Ik krijg gelijk zin om ook weer lekker gek te doen en verkleed rond te lopen. Nog FF wachten maar. Bij de foto’s zat ook een brief van Maurice met uitleg en andere zeer interessante en vertrouwelijke info. Ik ben zeer benieuwd naar het resultaat van één bepaalde door Maurice aangekondigde actie zijnerzijds. Verder zie ik hem, als zijn carrière zich op deze manier blijft ontwikkelen, nog wel een kaveltje kopen in Eikendal. Prachtig te zien dat bouwmeester Floris zo’n resultaat weet te boeken aan de hand van een schetsje van mij en de medewerking van een groot aantal fanatieke Steyners. HULDE !!!! Volgens mij was ene V.H. ook weer van de partij, mooi, wordt hij ook op andere fronten al weer ingezet? Dan nog een andere vraagje; wie is die blonde schoonheid waarmee Marieke staat te kletsen? Zag ik het nou goed en komen er tegenwoordig ook al ouders zo vroeg hun bed uit om mee te helpen [Gregory]. Ook Marjan kwijt zich zo te zien en te lezen fantastisch van haar taak als groepsbegeleidster. [is er nog wat wortelsoep over????] Ook het weer was van de gewoonlijke koninginnedag kwaliteit zag ik, maar Maurice, moet je dan gelijk zo’n korte broek dragen?!?! Terug naar de post. Een kaartje van Morris is ook altijd fijn te ontvangen. Nog maar een paar weken jongen en we gaan samen weer wat ondernemen, bedenk maar alvast een paar dingen die we kunnen gaan doen. Naast de pakketten ook nog 3 brieven/kaarten. Van Jan Pol uit Canada, een uitnodiging voor het huwelijksfeest van Stoffer & Blik [iedereen gaat maar trouwen tegenwoordig] waar ik gelukkig bij kan zijn! en een heerlijk lange brief van Anne met veel huiselijke informatie. Zo, we kunnen er weer even tegen. De mensen die het konvooi begeleiden vertelden ons ook dat het internet weer operationeel is op Camp Smitty. Ik denk dat mijn mailbox ook nog wel wat in petto heeft. We zullen het zondag eens gaan checken [als er tijd voor is]. Onrust in As Samawah Een stukje tekst waarbij je ook maar eens tussen de regels moet lezen. Helaas kan niet alles via dit "onveilige" verbindingsmiddel gezegd worden. We waren nog maar net in As Salman of er kwamen verontrustende berichten uit As Samawah. Nu moeten jullie weten dat we hier in As Salman de beschikking hebben over 3 verbindingsmiddelen met de OPS van de A-cie op Smitty. Een HF-zender [EZB] van het merk Motorola. Hiermee lukt het soms om verbinding te maken, dit ligt oa aan de weersomstandigheden. Voor de insiders, het lijkt op de verbindingen tijdens de JOTA. De antenne bestaat uit een draad van ongeveer 30 meter. Een satelliet telefoon [Mini M] [satcom B] van het merk NERA Deze is vrij betrouwbaar en hiermee hebben we op de snelste manier contact. Met een vergelijkbaar apparaat, alleen zat die in de ziekenauto, heb ik Anne 2 x mogen bellen vanuit deze out-post. Een Satcom C. Dit is een laptop waarmee tekstberichten kunnen worden verstuurd via een satelliet. De weg die zo’n bericht aflegt is vanaf ons station naar de satelliet boven de Indische oceaan, van daar naar het grondstation in Burum [jawel Friesland!!!!] waar een aantal gigantische schotels staan, hiervandaan gaat het bericht weer omhoog naar de satelliet boven de Indische oceaan en naar beneden naar de antenne van het station op Camp Smitty. Het ligt eraan hoe druk het grondstation in Friesland het heeft, maar normaal gesproken duurt het zo’n 10 tot 15 minuten voordat zo’n bericht "door" is. ’s Nachts werd er gebeld en kregen we het bericht van de aanslag op de NL’s waarbij de sgt om het leven is gekomen. Iedereen is op dat moment gewekt en op de hoogte gesteld. Daarna hebben we bijelkaar gezeten in onze OPS-room en wat gepraat maar vooral gezwegen. Toch zijn we maar weer gaan slapen. De volgende dag kwam er een konvooi van Smitty met oa een nieuw aggregaat voor ons. Ons aggregaat kreeg nl wat last van de hitte en "plokte" regelmatig uit. Dit werd begeleid door een groep van het peloton dat ’s nachts als eerste op de plaats van de aanslag was. De jongens hebben ons verteld wat zij aangetroffen hebben en hoe zij hebben gereageerd. Voor hun een deel van de verwerking, voor ons een realistisch en verschikkelijk oogge-tuigenverslag. Bij mij kwamen onmiddellijk weer beelden boven van een vreselijk auto ongeluk waar ik ooit bij betrokken was. Het verschil is echter was dat een ongeval was en dit pure opzet. Even met JWvdVvV gepraat, hij was mee met een groep van zijn peloton. Speciaal voor Marieke nog een paar foto’s gemaakt met hem prominent in beeld. [Eat your hart out!!!!!] Een paar dagen later kwam via de Satcom het bericht “Het is weer oorlog, rest volgt”, waarna er geen berichten meer volgen. Als je dan hier zit, waar er overdag echt niets loos is, snak je naar info. We willen echter de satelliettelefoon zo weinig mogelijk gebruiken en bovendien hebben ze wel wat anders te doen dan ons te informeren denken we dan maar. Leuk is echter anders. Na verloop van tijd druppelen er dan gelukkig weer berich-ten binnen via de diverse kanalen en dan blijkt dat het inderdaad een paar dagen "vrij onrustig" is geweest in de stad. Sadr met z'n Megdi-army roerde zich geducht. Op dit moment is de rust weer wat teruggekeerd, hoorden we vandaag van de patrouille die het konvooi begeleidt. Die avond krijgen we via de IP hier te horen dat er ook een dreiging is vanuit As Samawah, richting As Salman. We versterken de beveiliging van het fort in samenwerking met de IP en brengen een gezamelijke VCP [Vehicle Check Point] uit met de IP. ’s Nachts vindt er een schotenwisseling plaats op en bij het VCP. Twee verdachte voertuigen weten te ontkomen. De volgende dag keert de rust terug. Klimaat en "how to handle" Ofwel hoe een blanke westerse jongen het hier uithoud. Zoals de oplettende lezer natuurlijk al was opgevallen ligt de dagelijkse temperatuur hier gemiddeld wat hoger dan in ons moederland [sorry, net een Russische film gekeken]. Vandaag was het bv op het dak en in de zon boven de 55 gr C. Gemeten in de schaduw kom je dan toch ook nog tegen de 40 gr C uit. 's Nachts daalt de temperatuur wel, maar blijft toch nog wel boven de 20 gr C hangen. Vanochtend was het 30 gr C in de kamer waar we normaliter slapen. Dat slapen doen we dus al geruime tijd buiten, op het dak of voor de deur in de gallerij. Tijdens de eerste nacht op het dak beleefde ik om even na vieren weer iets dat me terugvoerde naar het Austrian Hospice in de Moslimwijk van het de oude stad van Jerusalem. De plaatselijke Imam startte namelijk het gebedsbandje waarna de luidspeakers van de moskee zijn gezang over het dorp en de omgeving uitbraakten. Overdag is het een kwestie van aanpassen, dwz op het heetst van de dag geen of weinig activiteit ontplooien en verder uit de zon blijven. Natuurlijk is dat niet altijd mogelijk en bovendien dienen wij als we de poort uit gaan gekleed te zijn met ons gevechtsjasje aan en de mouwen naar beneden met daaroverheen het scherfwerende vest en voor diegenen die dat bezitten een zgn OPS-vest [een jasje van gaas waarop veel losse zakken kunnen worden bevestigd waar uitrusting zoals magazijnen, handgranaten, wapenonderhoudmateriaal, zonnebrandcreme, muggenolie, e.d. in opgeborgen kunnen wor-den]. Ik zelf ben niet in het bezit van zo'n ding, terwijl we bij het kenniscentrum/SMP die dingen testen notabene. Aan de andere kant, ik heb een beperkt aantal zakken op mijn scherfvest met de meest noodzakelijke spullen. Dit scheelt toch weer een aantal kilo's met de uitrusting van mijn collega's. Tijdens het dragen merk je het niet, maar als je na terugkeer de uitrusting "afhangt" dan kan je het jasje en je T-shirt weer uitwringen. Dit houdt dus in dat je gedurende de dag, je verdamp nl ook door gewoon rond te lopen, con-tinue water moet drinken. Dat lijkt lastig, in de praktijk valt dit mee. Het drinkwater wordt verstrekt in plastic flessen van 1,5 liter en komt uit Saoedi Arabie en Dubai. Naast mijn bed staat standaard een fles om als ik wakker wordt altijd even te kunnen drinken. Verder loop je bijna altijd wel rond met een fles. Op patrouille gaat het water in de Camelbak, zo'n handige waterrugzak met een slang en mondstuk om tijdens het lopen e.d. heel gemakkelijk FF een slokje [koel] water te nemen. Ik denk dat ik op dit moment, terwijl ik niet veel lichamelijke arbeid verricht en nou niet zeggen "Wanneer doe je dat dan wel?", zo'n 6 tot 7 liter per dag wegdrink. Eten is natuurlijk van levensbelang en op Camp Smitty is dit prima geregeld. Een ontbijtbuffet met alles wat jer hartje begeert, tijdens de lunch altijd een warm extra-tje als je dit wilt en 's avonds de keuze uit 2 soorten warme maaltijd met soep en toetje en altijd diverse soorten fruit. Op vrijdag is het helemaal verschrikkelijk, dan liggen er zoveel extra's dat je gewoon ruimte tekort zou komen op je blaadje als je van alles wat zou pak-ken. Ik probeer me dan ook altijd te beperken tot enkele lekkere dingen, zoals wat ge-rookte paling, Franse kaas en een koffiebroodje. Daarnaast wat yoghurt e.d. In As Salman is het echter anders gesteld. Hier bestaat het ontbijt en de lunch uit brood [warm, want het ligt de hele dag op tafel] met divers beleg. Een enkel bakje fruityoghurt en 's avonds een warme maaltijd uit blik [struik] die je wel zelf moet opwarmen op een colemanbran-dertje. Die is mij gelukkig niet onbekend en ik heb nog vele militairen hier het gebruik van zo'n ding kunnen verklaren. Hoewel sommigen al jaren zo'n brander bezitten, weten wei-nigen hier juist mee om te gaan, laat staan hoe die dingen werken. De keuze van maaltijden is de volgende: Indische kip / Paella / Rijst ratatouille met kip / Doperwten met varkensvlees en aardap-pelen / Witte bonen met tahoe / Kapucijners met varkensvlees / Goulash met aardappelen. Ook bestaat de mogelijkheid tot het opentrekken van zo'n lekker doosje vol verrassingen, ook wel gevechtsrantsoen genoemd, met hartkeks, leverpastei, appelstroop en dergelijke. Er staat hier nergens een weegschaal, maar ik houd 't er op dat ik toch wel wat kilo's kwijt ben en dat kon geen kwaad. Regen valt er de laatste tijd absoluut niet meer, maar een kleine maand geleden was dat wel anders, jullie kunnen of hebben dit natuurlijk op de foto's gezien. In de eerste weken hier heb ik nog wel gesmeerd met zonnebrandcrème, maar daar ben ik mee gestopt ruim voor de eerst tube leeg was. Af en toe wat bodylotion op de ontblote huid is voldoende om de huid te onderhouden. In tegenstelling tot de fanatieke zonaanbidders verblijf ik zoveel mogelijk alleen functioneel in de zon, wat resulteerd in een bruine kop en armen en een lekker blank lijf. De voor de uitzending aangeschafte zonnebril wordt wel veelvuldig door mij gedragen. Na-tuurlijk is het door mijn lompe gedrag al wel gelukt om één van de glazen van een barst te voorzien, maar dat doet verder aan werking weinig af. Een ander fenomeen waar we hier mee te maken hebben zijn de zogenaamde stofstormen. Regelmatig gaat de wind gepaard met grote hoeveelheden zand en stof. Dit kan het zicht soms wel beperken tot enkele 100 meters. Bovendien zijn onze zintuigen hier niet echt blij mee. De meeste militairen hebben dan ook originele "shjamaks" [bij jullie beter bekend als "Arafat-sjaals"] bij zich en gebruiken deze in die gevallen. De van rijkswege verstrekte scheftwerende/stofbrillen zijn dan ook geen overbodige luxe. "Vreemde" gewoonten? Wat is eigenlijk "vreemd"? Is het niet gewoon "anders"? Hoe zijn onze gewoonten in de ogen van de bevolking hier? Laten we eens wat dieper op deze zaken ingaan. Veel militairen verbazen zich hier over de dingen die ze om zich heen zien. Heel begrijpelijk als je voor het eerst in een oosters land bent en die dingen voor het eerst ziet, ruikt, hoort en beleeft. Persoonlijk vind ik het hier nogal lijken op de situatie die ik in Iraël gezien heb. Het is hier alleen door de oorlogen wat meer stuk. De bevolking leeft hier echt op de straat, niet zo verwonderlijk als je de temperatuur hier in beschouwing neemt. Velen ver-wonderden zich over de pelgrimstocht die grote aantallen Sjieiten een paar maand geleden ondernamen naar de heilige steden Najaf en Karbaala. Je zag toen vele groepen langs de wegen trekken, met vaandels en onder het zingen van liederen. Langs de weg hadden anderen standjes ingericht waar de pelgrims konden eten, drinken en rusten of overnachtten. Hoe vreemd is dit als je 't vergelijkt met onze 4-daagse-marsen, tijdens welke vele duizenden burgers en militairen langs de wegen rond Nijmegen trekken, waar de plaatselijke bevolking standjes hebben ingericht, terwijl ze vlaggen meevoeren en liederen zingen? Je ziet hier dat mannen die elkaar kennen bij de begroeting elkaar met de wangen beroeren en kusgeluiden maken. Vreemd? Ik kan mij herinneren dat toen ik 4 maand in een leefge-meenschap verbleef wij hetzelfde deden. Ook zie ik zelfs bij onze scoutinggroep soms vrienden elkaar omhelzen en kussen. Een mooi voorbeeld dat ik hier meemaakte is het volgende; Tijdens een bezoek aan een paar NL's die werken op een soort meldkamer in As Samawah bleek er een collega die ik goed ken jarig te zijn. Hij stond in het midden van een ruimte waar aan de ene kant Iraki's zitten en aan de andere kant NL's. Ik feliciteerde hem hartelijk en kuste hem 3 x. Hij accepteerde deze vorm van genegenheid zonder problemen. Eén van de NL serganten lag ondertussen bijna onder tafel van het lachen. Hij had de gezichten van de Iraki's gezien tijdens onze begroeting. Hun ogen vielen bijna uit hun hoofd vertelde hij. De vorige dag hadden de NL's namelijk verteld dat als je twee mannelijke NL's elkaar zag kussen dit automtich inhield dat ze homo waren. Nog geen dag later komt er een NL opperwacht-meester binnen die hun luitenant kust! De meeste soldaten schamen zich er niet voor om in gezelschap een wind te laten. Laat dit nu iets zijn dat in de ogen van de Iraki's absoluut "not done" is en een blijk van jezelf niet in de hand hebben. Het doodslaan of doodtrappen van beesten zoals vliegen, torren, spinnen e.d is iets dat je de Iraki's ook nooit zal zien doen. Respect voor alles dat Allah geschapen heeft! Wij vertonen vreemd gedrag in hun ogen door dit wel te doen. Iraki's die in het vrije veld moeten plassen doen dit gehurkt, omdat je staand op je zelf spettert, ook al plas je met de wind mee zeggen ze. Bovendien reinigen ze zich met water, ook na het plassen. Wij nemen hem ter hand, spetteren tegen onze broekspijpen en geven met dezelfde hand als waarmee we 'm weer hebben weggestopt rustig iemand ter begroe-ting de hand of pakken er iets te eten mee op. Zeer vreem zeggen de Iraki's. Waarom mogen jullie maar met één vrouw trouwen? Hoeveel betalen jullie aan jullie aanstaande vrouw? Bouwvergunning? Welstandscommissie? Allemaal erg vreemd. Hand in hand lopen Eten Kè sja fee Het arabische woord voor scouting. Nadat ik gister een verwoede poging had ondernomen om het begrip scouting in het engels aan de tolk uit te leggen riep hij ineens: "Oh, kè sja fee, maar dat kennen we hier ook, uniform, das, fluit, kamperen in een tent, spelen e.d.!". We gaan terug in As Samawah wel op zoek naar meer info. Wordt vervolgd dus. Dat geldt trouwens ook voor de rest van story, want ik ga deze brief naar Anne mailen die 'm dan vervolgens kan rondsturen. zonnig spoor, FRITZ

Hallo, Er zijn nieuwe foto's van zuurtje te bekijken op onze website. http://members.home.nl/zur.kleinsmiede. Foto serie 3 zijn de nieuwste foto's, vandaag toegevoegd. De 3e rondzendbrief komt snel hoop ik.

Hoi Paulus, Ik zal 't naar hem mailen, maar voorlopig zit Zuurtje tot 22 mei in een klein plaatsje, As Salman en kan dus weinig beginnen. Ze mogen trouwens zo wie zo niet zelf op pad! Trouwens hij belde vanavond, het gaat goed met 'm gezien de omstandigheden, hij heeft alleen last van de warmte, temperaturen stijgen richting 50 graden overdag en airco is niet aanwezig!

Gelukkig niet!!! Anne

Hoi Paulus, Ik denk dat Zuurtje niet wist waar precies de cache lag. Hij heeft namelijk maar beperkt toegang tot internet en denk dat hij geen uitdraaien heeft van de caches daar. Of hij is het gewoon vergeten!!! Zijn GPS is namelijk wel mee! groet Anne

Hallo, er is weer een rondzendbrief van Zuurtje. Als het goed is komen deze week ook weer nieuwe foto's. ===start rondzendbrief === Salaam Aleikum allemaal, Het heeft even geduurd, maar hier is er dan weer een. Salman zelfstandig verder. In de laatste brief schreef ik over de out-post As Salman. Morgen vertrekt deze jongen voor 13 dagen naar dat gat om de ICDC-mannen voor het laatst te begeleiden. Op de 22e van deze maand pakken we alle NL-spullen in. Zijn we natuurlijk langer mee bezig, maar die dag is er de overdracht aan de Iraki’s. Hierna mogen ze het helemaal alleen doen. We zullen dan nog 1 x in de 2 weken langs komen om te kijken hoe het gaat. Benieuwd of ze er met de pet naar gooien of gemotiveerd verder gaan. Het is in ieder geval de generale repetitie voor de overdracht aan de Iraki’s in heel Irak op 30 juni.Ervaringen die wqe in As Salman op gaan doen helpen misschien bij de overgave in o.a As Samawah. Dreiging. Jullie hebben de verhalen natuurlijk allemaal in de kranten kunnen lezen. Ik kan/mag hier niet te diep op ingaan, maar op dit moment is de rust wat weergekeerd. Echter de verschillende [religieuze] groeperingen maken zich op voor de machtsovergave en toekomstige verkiezingen. Dit houd voor sommigen in dat er aanslagen gepland worden. Voor wie die bedoeld zijn? Tja als we dat nu eens wisten. In ieder geval wordt er veel informatie verzameld en op waarde geschat en tegenmaatregelen gepland en uitgevoerd. Weet dat het overgrote deel van de bevolking achter de Nederlanders en hun manier van aanpak staat. Er zijn zelfs demonstraties in de stad pro coalitietroepen. Verder wordt er continue gewerkt aan verbetering van de beschermende maatregelen op de NL-kampen. Uitje naar Talil airbase. Gisteren ben ik mee geweest naar de luchtmachtbasis in Talil. De officieren van de A-cie maakten een teambuildingstrip en wij [iCDC-begeleiders] mochten op onze vrije, want het was vrijdag, dag mee als zogenaamde Force Protection. De basis ligt ongeveer 100 km oost van As Samawah en het is ongeveer 1,5 uur rijden. Aldaar aangekomen ga je door diverse USA controleposten de basis op. Het is een oud vliegveld, dus vrij uitgebreid. Allereerst gingen we naar de PX-shop. Zeg maar de plaatselijke supermarkt, waar ansichtkaarten, cd’s, video’s,dvd’s, de bijbehorende afspeelapparatuur, allehande ondergoed, toiletartikelen, luchtjes, snoepgoed, boeken, merchandising voor de operatie Iraqi Freedom, rookartikelen en limonades verkocht wordt. Na verschillende aankopen, ansichtkaarten en wat cadeautjes buiten wachten op de rest. Vervolgens op weg naar het NL helikopter detachement. We kregen uitleg over hun werk en het materiaal. NL heeft alleen transportcelcapaciteit in Irak. De Apaches zijn in Afghanistan. Ondertussen was het etenstijd geworden en na even bij de Burger King en de Pizzahut [het blijven Amerikanen] langs gereden te hebben besloten we gewoon in de eetzaal te gaan eten. Hier is ‘t nl gratis [en wij blijven Nederlanders]. De keuze was reuze. Zeg maar wat je wil; spaghetti? Kip? Hamburgers? Patat? Tosti’s? jij kiest en zij scheppen op. Dan door naar de saladbar en vervolgens de frisdrankbar. Pak maar zoveel je wil. Vindt je ‘t gelijk niet gek dat die Yanken en zo mollig uitzien! Na de maaltijd nog FF langs de gebakbar of toch maar een ijsje, nee …… beide! Samen met een bakje espresso glijdt dat er wel in. Op de weg naar buiten snel nog een cornetto meepakken en naar de auto’s. Voor dat we naar Camp Smitty terug rijden brengen we eerst nog een bezoekje aan de ruines en opgravingen van Ur, een van de oudste steden ter wereld en de vermoedelijke geboorteplaats van Abraham. Na de zigurut, tempelgebouw beklommen en diverse foto’s geschoten te hebben ging de zon onder en was het tijd om terug te keren naar “huis”, alwaar we in het donker aankwamen. Gelukkig daalde de temperatuur ook alweer onder de 40 graden zodat we lekker konden afkoelen. Veranderingen op Camp Smitty. In de 2 maanden dat we nu hier zitten zie je aardig wat veranderingen / verbeteringen. Zo slaapt nu iedereen in een prefab [een keet waar 2 a 3 personen een comfortabele slaapomgeving vinden. De koffieruimte achter de eetzaal is aangepast qua meubilair. Dit zijn oa banken die bij de plaatselijke middenstand gekocht zijn en een levensduur hebben van enkele maanden. De kassier, het veldposkantoor en de kleine shop zijn bij elkaar geplaatst. De OPS-room [hoofdkwartier] van de A-cie waar wij ook onder vallen is uitgebreid en het zenuwcentrum is in een container geplaatst welke is voorzien van een verdedigingswal tegen scherfwerking van mortieren. Er is ergens een Squire [gevechtsveldbewakingsradar] geplaatst. De wachtpost is aangepast en verbeterd. Het verlichtingsplan is aangepast. …………………… en gisteravond zijn er hier en daar palmbomen geplant. Dit heeft de geniecompagnie voor haar rekening genomen. Zo staat er nu een voor het terras van de ECHO’s, het ontspanningsrestaurant hier met een veranda. Met zwaar materieel, een graafmachine, werd eerst een kuil gegraven, vervolgens werd de palmboom in een band gehangen en opgehesen. De kipvrachtwagen gooide wat zwarte grond in het gat, de boom erin, aanvullen met meer grond, vervolgens met een grote shovel de zaak aandrukken en de resterende grond weer afvoeren in de kipauto. Binnen het half uur stond er een palm van zo’n 4 meter hoog. …………………………. Vandaag hoorden we waar de bomen vandaan kwamen. Wat ik al dacht, ze waren gewoon ergens uit de grond gerukt, zonder overleg met de plaatselijk bevolking. Gevolg was dat vandaag duidelijk gemaakt werd dat dit “heilige” grond was. [is ‘t volgens mij al snel hier] Nadat de genie excuses had aangeboden en tevens had gezegd wel te willen betalen, was alles oke, maar wel even vragen graag de volgende keer!!!! Beestenspul, veelal loslopend. Er loopt/kruipt/vleigt hier nogal wat rond, een kleine opsomming met, als het bekend is, iets over de habitat en gewoontes van ‘t gedierte. Hond bijna allemaal van het type zwerf, tot nu toe geen ras kunnen onderscheiden, je vindt ze overal, ‘s nachts zijn ze actiever dan overdag, liggen vaak op heuveltje of op het warme asfalt, daar waar wij ook rijden, een bijzonder type is de Canus plattus, veel te vinden op datzelfde asfalt en met geen stok te bewegen, hiervoor gebruiken de plaatselijke straatvegers dan ook scheppen, je jaagt de honden weg door de beweging van het oprapen van een steen te imiteren, ze blaffen tijdens voetpatrouilles harder tegen ons dan tegen de Iraki’s, heeft vast met hun reukvermogen te maken, wij ruiken schoner Schaap veelal in kuddeverband aan het verplaatsen, ook dwars door de stad, maar dan ‘s nachts, vachten in alle kleurstellingen, bij de schapenmarkt hangen ze ook vaak rond, in een elektriciteitsmast, vastgebonden aan de achterpoten en bloedend uit de keel, later zie je ze terug in de winkelstraat op spiesen en broodjes Spin veel types, waarvan de beruchtste de zgn Camelspider is, kan uitgroeien tot handformaat, erg snel en de kunst van het springen machtig, worden door sommige militairen gevangen om tegen elkaar aan te treden in kleine arena’s Kameel/dromedaris niet erg veel voorkomend, meeste te spotten op weg door de woestijn, af en toe in jonge vorm in de achterbak van een pick-up, volgens sommige mensen is 2 dromedarissen 1 kameel, ik betwijfel dat, qua bulten oke, maar ik heb nog geen kameel met 8 poten gezien Tor in vele uitmonsteringen aanwezig, de meeste van de ons bekende mestkever vorm, maar de grootste past weer net op je hand, deze treden nog wel eens aan tegen de Camelspiders in de arena Schorpioenen voornamelijk in de woestijn, tot nu toe is er 1 jongen gestoken in z’n been, ‘s nachts en onder z’n klamboe, resultaat: een pijnlijk been gedurende een dag, de schorpioen was dan ook maar zo groot als een vingerkootje, gelukkig want ewr is niet veel tegen te doen Kat van het type huis, niet veel voorkomend als de hond Ezel vaak ingespannen voor een wagentje, dien je hard te slaan, afgaande op de behandeling door de lokale bevolking, ‘s nachts vaak met de voorbenen gebonden tegen het weglopen Waterbuffel vaker in de buurt van de rivier dan in de woestijn, gek he, worden gehoed door kleine jongens die dit leuker vinden dan naar school gaan Vliegen vooral lastig, erg actief vanwege de temperatuur, van het type zandvlieg kan je meer last krijgen, nl de ziekte Lysaminasis oid, geen kruid tegen gewassen, maar het schijnt grote open wonden te veroorzaken die echter vanzelf weer verdwijnen, na een ½ jaar!!!! Voor alle beesten geldt dat je ze niet dood mag maken, of natuurlijk voor consuptie. Is weer iets Islamitisch. Zo voor nu weer FF genoeg, de schrijver gaat douchen, veel groeten, liefs, de beste wensen en anderszins, ZONNIG SPOOR Fritz Sjeik Zuurtje van Salman === einde rondzendbrief ===

Hallo Anne hier, Gisteren Zuurtje gesproken (telefonisch). Hij leest zo nu en dan deze pagina maar kon helaas niet inloggen. Hij is erg blij met de post!! Binnenkort komt de volgende CD met foto's die ik op onze website zal plaatsen. Zal ik hier melden. Anne