Dat ben ik met je eens, hoor. Als je zoekt, maar niet vindt, dan log je een DNF. Als je de cache door eigen onvermogen (te klein, kan niet zwemmen, hoogtevrees, koude vingers...) niet kan pakken, dan log je een DNF. Wil je geen DNF loggen (mijns inziens is er niets mis met het loggen van een DNF), dan log je niet of plaats je een note met je avonturen. Maar in die gevallen kan je het punt niet tellen.
Tja, dat heb ik ook eens gezien. Een moeilijk vindbare cache waar ik zelf drie keer geweest ben voor ik 'm vond, daar logde later iemand dat de cache geript is en dat ie een nieuw kokertje had neergelegd. Lekker makkelijk. Ook voor de vinders daarna, natuurlijk. Hoe verzint iemand zoiets......
Puntjes scoren kan simpel zijn: gewoon in de gaten houden welke caches geript zijn en een dagje daarvoor je log op gc.com schrijven. Dan is niet te controleren of je er ooit bent geweest. De cache is immers geript. Wie op die manier voor de punten gaat beduvelt vooral zichzelf. Het interesseert me weinig hoeveel of hoe weinig anderen vinden en hoe ze met deze hobbie omgaan. Iedereen heeft zijn eigen motieven om te gaan geocachen. De mijne zijn: genieten van de buitenlucht en van de plekjes waar ik, dankzij de leggers, kom. Genieten van de inventiviteit waarmee caches zijn gemaakt en gelegd. Genieten van de puzzels die ik probeer op te lossen op die lange winteravonden. Genieten van de geestverwanten die ik zo her en der aantref. Daarbij vind ik het leuk om terug te kunnen zien hoeveel, hoe vaak, welke etcetera. Daar log ik de punten voor (en om een leuk stukje te schrijven als dank voor de legger). Als anderen daar anders mee omgaan, dan is dat hun eigen verantwoordelijkheid. Als ze daar gelukkig van worden.....