CeesCees

Inderdaad ben je als man alleen in de huidige samenleving al vrij snel verdacht.... Heel triest, maar ergens (helaas!) ook wel weer begrijpelijk. Ik heb door deze discussie wel weer enthousiasme terug merk ik. Vooral ook omdat ik dus echt niet de enige blijk te zijn - ook al was het in mijn geval wel meteen heel bizar extreem... Ik bedoel, achteraf bezien slaat het ook echt helemaal nergens op dat je door een melding vanuit een buurtpreventie app gewoon de cel in gegooid wordt! Geeft temeer ook aan dat die hele buurt preventie apps verschrikkelijk zijn. Mogen van mij oprecht verboden worden. Maar ja, de overheid en politie stimuleren het juist met aanleveren van leuke bordjes en wijkagenten die deelnemen aan de app. Geeft enkel meer angst, meer onrust. En dus bizarre situaties waar gewone voorbijgangers ineens als verdacht gezien worden omdat ze een straat twee keer heen en weer lopen. Hoe dan ook. Ik ben m'n ei even kwijt. Lucht toch al op. Wist al feitelijk dat mijn gevoel overtrokken was, maar ja. Gevoel stuur je niet - dat is ratio. Maar merk nu ik er over gepraat heb en ervaringen van anderen gehoord heb het gevoel ook zijn scherpe randje wat meer kwijt is. Had dit eerder moeten doen! Heel erg bedankt allemaal. Ik ga denk ik binnenkort maar eens op zoek naar een geocache in de buurt. Kijken of ik het plezier er weer in kan vinden. Thx.

Dank wederom voor de diverse reacties en tips/adviezen. Wel even geschrokken van de beschuldiging dat ik zit te liegen/overdrijven gevolgd door een mij onduidelijke discussie over ziektekosten verzekeringen?? Geen idee waar dat over gaat. Maar volgens mij is het hier verder ook niet relevant. @Barny, je mag het niet geloven en mij voor aansteller uitmaken (heb ik zelf niet ook meermaals gezegd dat het met ratio weinig te maken heeft en dat ik zelf ook wel weet dat mijn gevoel overtrokken is?). Maar waarom zou ik in vredesnaam zoiets verzinnen?? Vind het ook een tamelijk ongepaste opmerking die het er voor mij niet bepaald gemakkelijker op maakt (was een flinke stap voor mij het hier te melden namelijk, mede uit angst voor juist dit soort reacties). Verder wil ik het hier ook niet meer over hebben en ontopic blijven. Ik denk zelf dat ik de hobby ook gewoon weer op moet pakken en de angst/onzekerheid onder ogen moet zien. Dat wist ik eigenlijk ook wel, daarom kwam ik hier ook. Met de vraag HOE ik dat het beste kan doen. Ik heb een aantal goede adviezen gezien. Ik ga zeker kijken of ik eens met anderen op pad kan en zal ook eens op zoek naar caches in de natuur ipv de stad. Voor mij is dat redelijk nieuw. Heb enkele geocaches in de natuur gedaan en vond die nooit heel erg leuk. Terwijl ik veel caches in de stad geweldig vond. Maar goed, nu doe ik helemaal niks - dus het kan enkel beter worden! En misschien had ik wel gewoon pech met de paar natuur caches die ik gedaan heb (waarschijnlijk wel!). Wat betreft het vinkje. Hoe dan ook: niet zetten. Volgens de jurist die ik gesproken had zou ik hem eigenlijk echt wel moeten zetten. Maar dat doe je dus gewoon niet. Levert altijd gedoe op en tenzij je bij de politie oid solliciteert is het toch niet te controleren (en gebeurt dat op de 1 of andere manier wel dan kun je prima aangeven dat je het niet wist - zie maar de verwarring hier over het vinkje - de vraagstelling daarbij is zo ontzettend vaag...).

Ik ben daadwerkelijk aangehouden op verdenking van een misdrijf. En dat wordt helaas wel geregistreerd. Dat het een bizarre situatie en een puur misverstand is doet daarin niet ter zake. Het is aanraking met politie/justitie mbt een misdrijf, en dan moet je in principe wel degelijk dat vinkje zetten. Heb mij daarin ook laten voorlichten en heb officieus het advies gekregen vooral het vinkje niet te zetten... Maar eigenlijk moet het dus wel. Anyways. Mijn grootste issue is niet zozeer dat deel van het verhaal. Maar gewoon dat ik mij niet meer prettig voel icm geocachen. Ik voel mij bespied, bekeken, verdacht zelfs! Ik heb er gewoon oprecht geen lol meer in. EN al helpt het wel te weten dat het vaker voorkomt dat geocachers vragen krijgen van de politie, het gevoel verdwijnt niet. Ik weet prima dat het allemaal overtrokken is. Maar zoals gezegd, met ratio heeft het bar weinig van doen! Het gevoel is er, en ik krijg het niet weg. De suggestie om eens met iemand anders een cache te doen is misschien geen gekke optie eigenlijk. Tamelijk voor de hand liggend ook, maar was niet bij me opgekomen. Misschien dat ik daar wat mee kan.

Dat kan natuurlijk he. Maar anderzijds, dat had ik tevoren denk ik ook gezegd! Maar als je dan ineens achter in een politie auto zit met allemaal mensen die je boos aan zitten te kijken en even later een uur in een politiecel zit te wachten op wat komen gaat... Dan is het toch even heel anders allemaal! Dat het een vergissing was en dat ik netjes heel veel excuses etcetera heb gehad doet daar verder niks aan af. Het is toch gewoon een klein traumaatje dat ik heb opgelopen.

Ik kan je hele verhaal begrijpen, en snap dat het een zeer negatieve ervaring voor je was. Alleen dit laatste punt begrijp ik niet. Je bent aangehouden, maar daarna heb je je onschuld kunnen bewijzen en lijkt me dat het daarmee is afgedaan en daar verder geen enkel negatief gevolg aan zit (behalve natuurlijk het negatieve gevoel dat je er zelf aan hebt overgehouden). Kun je dit wat verder toelichten? Zie bij het afsluiten van een financiele verplichting, een verzekering, een nieuwe baan, etcetera etcetera.... Overal is er de vraag of je de laatste 5 jaar (oid) in aanraking geweest bent met politie/justitie. En reken maar dat als je daar 'ja' aanvinkt je een uitdaging hebt. Zelfs al is het overduidelijk dat het een simpele vergissing was waar een prima uitleg bij is. Het is gewoon erg vervelend. In ieder geval enkele jaren. Maar wat mij uiteindelijk misschien het meest gestoord heeft is het simpele feit dat ik gewoon met een onschuldige hobby bezig ben en blijkbaar een hele buurt mij in de gaten houdt. Als ik nu een geocache zou doen zou ik gewoonweg het gevoel hebben dat iedereen mij in de gaten aan het houden is. Het feit dat de politie erbij gekomen is maakt dat het allemaal heel vervelend en confronterend werd in dit geval en ook dat het zo'n impact gemaakt heeft op mij. Maar geocachen is MIJN hobby. MIJN dingetje. En zo voelt het nu ineens niet meer.... Ik moet mij richting de wereld gaan verontschuldigen dat ik een straat tweemaal doorloop omdat ik de eerste keer de cache gemist heb! En nu weet ik uiteraard dat dit niet zo is, maar zo voelt het voor mij nu wel! En ik kom daar gewoon niet van af... In ieder geval nog niet. Ikzelf vind de caches in stedelijke omgeving eigenlijk juist weer het leukst. Ik heb ook simpelweg meer met steden dan met natuur e.d.. Dus door nu geocaches in steden te gaan mijden is niet echt een oplossing. Ik wil hier gewoon vanaf. Wil mij weer vrij kunnen bewegen en mijn hobby uit kunnen oefenen. En dat vind ik nu lastig. Het scheelt dat ik blijkbaar niet de enige ben. Maakt toch dat het minder voelt alsof IK iets fout gedaan heb (let wel: met ratio heeft dit alles weinig te maken! Ik weet prima dat ik niks fout gedaan heb. Maar gevoel en verstand zijn soms heel verschillende dingen!).

Goedendag, Ik ben jaren en jarenlang fervent geocacher geweest. Inmiddels alweer bijna anderhalf jaar geen geocache meer gedaan vanwege een zeer naar incident. Ik wil dit graag even delen en de vraag stellen of ik de enige ben die hier tegenaan gelopen is.... En vooral met de vraag hoe ik dit achter mij kan laten en de hobby weer terug op kan pakken? Ik mis het namelijk gewoon! Circa anderhalf jaar geleden was ik bezig met een lastige geocache in een klein stadje in de buurt. Heel eind gekomen, maar liep halverwege vast - mogelijk was de cache gestolen? Zoals het een geocacher betaamd onopvallend lopen zoeken naar de cache. Maar ja, dan loop je toch heen en weer tussen verschillende potentiele lokaties. Blijkbaar was dit een wijk waar men zeer scherp is op 'vreemden'. Want blijkbaar had de buurt mij in de smiezen. De lokale buurtpreventie app was gebruikt met de melding dat er een verdacht persoon liep rond te snuffelen. En op enig moment is dus zelfs de politie geinformeerd en ben ik feitelijk aangehouden wegens verdacht gedrag rondom een bouwplaats die daar toevallig was op verdenking van diefstal nota bene! Ben aangehouden, met de politie auto naar het bureau gebracht. Waar men nog nooit gehoord had van geocaching, dus werd flink doorgezaagd. Uiteindelijk vond de rechercheur het hele fantasie verhaal wel genoeg en kwam met de suggestie om te bewijzen dat ik zat te liegen met het idee mijn mobiel er bij te halen. Zo gezegd zo gedaan. Kon meteen laten zien dat de geocaching app gewoon nog open stond en zelfs een andere cache in de buurt kort daarvoor gelogd was door mij. De agent verschoot tamelijk van kleur en daarna was het allemaal snel voorbij. Maar het is mij niet in de koude kleren gaan zitten. Heb zeker een anderhalve week met ziekteverlof thuis gezeten en dus inmiddels al anderhalf jaar geen geocache meer gedaan. Ik durf gewoon niet meer!! Maar ik mis het enorm, was echt een grote hobby van mij! Graag ervaringen, gedachten, suggesties? Hoe kan ik deze hobby weer op gaan pakken zonder angst en de associatie met iets dat achteraf bezien toch tamelijk een traumatiserende ervaring geweest is... P.s. ik gebruik hiervoor een nieuw account. Kan niet goed uitleggen waarom, maar ik schaam mij toch voor wat er gebeurt is en belangrijker, een aanhouding op je naam heeft ook heel veel gevolgen - zelfs al is het een totaal onzinnige aanhouding! Dus helaas moet ik het toch echt een beetje anoniem houden...