Vrijdag ging ik op jacht naar een cache, overigens prachtig om in het fraaie Groningse landschap te vertoeven met dit winterweer.
Op het punt van bestemming volgens de GPS stonden we bij een brug en besloten daar niet onder te gaan zoeken ivm de enorme berg stuifsneeuw waar we ons dan eerst doorheen moesten worstelen. Vlak in de buurt stond een boom. Tegen de stam lag, naar wat leek een losse graspol met sneeuw. Ik schoof dit met mijn laars weg. De besneeuwde pluk gras lag los. Dit wees naar mijn idee met meer waarschijnlijkheid op de verstopplek van de cache. Daaronder leek de met bladeren bedekte aarde zacht. Zou de cache daar liggen?
Ik schopte met mijn laars een laag blaadjes weg en met de blaadjes... ook tegen een egeltje in winterslaap aan. Dat was afschuwelijk!
Hoewel ik het egeltje te laat had opgemerkt door het holletje in de grond waarin het zichzelf gegraven had en de berg blaadjes waaronder het zich had genesteld, was ik blij dat ik het niet nóg later pas in de gaten had gehad. Ik zag dat het egeltje een wond had opgelopen. Op dat ogenblik had ik de klok graag terug willen draaien. Ik ben een grote dierenvriend die nooit een dier een haar zou willen krenken. Ik kon wel huilen.
Op dat moment realiseerde ik me ook dat er waarschijnlijk al heel veel beestjes over de wereld heen op deze manier bij het cachen door cachers gewond zijn geraakt. En dat dit vermoedelijk veel diertjes betreft waarvan de onschuldige cacher zich niet eens bewust zal zijn dat hij/zij mogelijk een dier verwond heeft.
Het heeft me met een schok wakker gemaakt en me tot besef doen komen hoeveel schade er aangericht kan worden tijdens het van de paden afwijken in beboste gebieden en het wegschuiven of schoppen van gebladerte of gras om een cache te vinden... laat staan wat een prikstok kan doen...
Ik blijf dus voortaan op de paden en gebruik geen prikstok of voeten meer om te achterhalen waar een cache verstopt ligt. Mijn hobby mag niet ten koste gaan van andere levens vind ik.
We hebben het egeltje naar een egel- en vogelopvang gebracht, waar de eigenaresse zich heel liefdevol over het beestje ontfermde en het van de nodige zorg en hulp voorzag. Ik heb mijn les geleerd, helaas nadat het te laat was.
Met dit bericht wil ik alle cachers er op attent maken wat het zoeken naar een cache kan veroorzaken als dit niet met voorzichtigheid gebeurt. Ik hoop dat dit verhaal zal bijdragen aan het beschermen van alle kwetsbare voor ons aan het oog ontrokken maar wel degelijk aanwezige beestjes.