Grappige discussie...Ik zie 2 categorien geocachers:
1. Zij die het cachen zien als een vorm van ontspanning, lekker wandelen in de vrije natuur en op plaatsen komen waar je anders altijd aan voorbij gaat.
2. Zij die helemaal doorgeslagen zijn en obsessief het geocachen bedrijven, enkel om zo veel mogelijk te scoren. Ik zie ze in mijn omgeving ook: de FTF-ers, de kuddecachers die powertrails aflopen en cachers die elke vrije minuut (ook in werktijd) besteden aan het schatzoeken
Hoewel ik in mijn begintijd ook wel op eremetaal gejaagd heb (toen ging dat wat gemakkelijker, omdat zelfs de meest fanatieke cachers nog niet zo fanatiek waren. Je kon de volgende ochtend op je gemak naar de cachelocatie gaan en een FTF scoren), en de primitiefste vorm van een powertrail gedaan heb: dat was toen "Rondje Bernheze", waar- geloof ik- 50 caches op iets van 20 vierkantie kilometer lagen. Kom je 's avonds uitgeput en uitgehongerd thuis, met als enige resultaat 50 punten meer op je cachelijst. Hoera!!...
Sinsdien heb ik mij geschaard onder de slowcachers: gemiddeld een paar caches per week, puur als ontspanning en om weer nieuwe interessante plaatsen in binnen- en buitenland te ontdekken. Jullie zullen het niet geloven, maar ik heb het zelfs gepresteerd om afgelopen jaar een cache-sabattical te houden! Voor de cijfers: ik sta nu na exact 7 jaar cachen op 1999 caches. Ik moet overigens wél toegeven: ik heb 2 jaar geleden gezondigd en de powertrail "Rondje Someren" (100 caches) gedaan. In één grote optocht om de 200 meter je naam krabbelen op een rolletje. En dat 1 hele dag lang over een totaal oninterressante route. Ik was meteen weer genezen! Dit heeft niets met geocachen te maken.
Definitie van geocachen volgens geocachen.nl: Iemand verstopt op een bijzondere plaats, meestal in de natuur, een waterdichte doos met daarin een logboek, en verder evt. een aantal leuke voorwerpen (om te ruilen) en soms ook een wegwerpcamera.
Ik snap dan ook die Pavlov-mensachtigen niet, die gedresseerd in hun "cachemobiel" (nog zo'n term waar ik de rillingen van krijg..., alsof de auto enkel nog maar dient om de onverzadigbare cachehonger te stillen) springen als een bliep, ping of een andere notificatie op hun PC verschijnt. Enkel om hogerop de apenrots van gescoorde caches en FTF's te komen. En dan lees je in de logs steevast van die dingen als: "Tsja, het was 15 kilometer rijden en 2 uur 's nachts, maar ja ik kon de verleiding niet weerstaan..."
Op zich zeg ik: ga lekker je gang, ik wacht met mijn caches wel tot de storm geluwd is; jullie hebben geen last van mij, ik heb geen last van jullie... maar een ander irritant fenomeen dient zich aan.
Ik zie tot mijn ontsteltenis dat steeds meer CO's hun caches archiveren en dreigen te archiveren, omdat er kant en klare eindcoordinaten van multi's en mysteries in de omloop zijn. Ook vernuftig in elkaar geknutselde wp's worden uit pure frustratie vernield, omdat het even niet meezit. Dat is de keerzijde van de cache-verslaving. En dat vind ik wèl een kwalijke zaak, omdat daar iedere cacher door benadeeld wordt.
